الگوی تحلیلی قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در جهان اسلام

انقلاب اسلامی را می‌توان شروع کاربست قدرت نرم در عرصة سیاست داخلی و بین‌الملل دانست که در فرایند تحولات سیاسی و اجتماعی، بهره‌گیری از ابزارهای نرم و فاقد خشونت از برجستگی خاصی برخوردار بودند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، رهیافت نرم‌افزاری قدرت به یکی از بدیل‌های کاربست قدرت در سطح بین‌الملل تبدیل گشت؛ به‌گونه‌ای که تزلزل در مؤلفه‌‌ها و منابع قدرت نرم توسط یک بازیگر سیاسی، نقص محسوب می‌شد و امروزه همة کشورها مترصد دست‌یابی به توانمندی در حوزة منابع قدرت نرم هستند. ازهمین‌رو، جمهوری اسلامی نیز برای رسیدن به قدرت منطقه‌ای نیازمند قدرت نرم می‌باشد و به همین دلیل، شناخت مؤلفه‌ها و منابع قدرت نرم ایران می‌تواند حائز اهمیت باشد. با توجه به این موضوع، مقالة حاضر سعی دارد به این سؤال پاسخ دهد که؛ کدام مؤلفه‌ها بیشترین تأثیر را بر قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در سطح جهان اسلام دارند؟ یافته‌های مقاله نشان می‌دهند که مؤلفه‌هایی نظیر الهام‌بخشی، هنجارسازی و تعمیق عمق راهبردی، هویت‌یابی مسلمانان، دیپلماسی فرهنگی، مدیریت افکار عمومی جهان، برتری علمی و حوزه دانش، توانمندی در حوزه‌های فرهنگی و هنری بر ارتقای قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در جهان اسلام مؤثر و کارآمدتر از  منابع دیگر هستند.