انجام عین تعهد در تقابل با قابلیت جمع فسخ قرارداد و پرداخت خسارات: سنجش کارآیی در نظام ضمانت‌اجراهای قراردادی

براساس قابلیت جمع ضمانت‌اجراهای قراردادی، چنان‌چه این‌گونه ضمانت‌اجراها به‌طور تجمیعی با یکدیگر بتوانند خسارات وارده به متعهدله را جبران کنند، مقررات قانونی باید اجازۀ اجرای هم‌زمان آن‌ها را به او دهند؛ البته، مطابق الزام به انجام عین تعهد، متعهد ملزم به اجرای تعهد است و جمع اولیه بین فسخ قراردادها و پرداخت خسارات ممکن نیست؛ بنابراین، بین نهادهای تقدم انجام عین تعهد و قابلیت جمع ابتدایی ضمانت‌اجراها (فسخ قرارداد و پرداخت خسارات) رابطۀ معناداری وجود دارد که با اِعمال هریک از آن‌ها نوبت به اجرای دیگری نمی‌رسد؛ در حالی‌که هریک از نهادهای حقوقی یادشده، کارآیی ویژه‌ای دارند و از نگاه تحلیل اقتصادی حقوق، قانون‌گذاران باید بین آن‌ها سازگاری به‌وجود آورند. بدین‌ترتیب، در مقالۀ کنونی، با بهره‌گیری از مؤلفه‌های تحلیل اقتصادی حقوق مانند کارآیی، هزینه‌ـ‌‌فایده، رفاه و نظریۀ بازی‌ها، به تحلیل آثار ارتباط تقدم انجام عین تعهد بر فسخ قرارداد با قابلیت جمع ضمانت‌اجراهای قراردادی پرداخته می‌شود. در پایان نیز راهکار ارتباط سازنده بین نهادهای حقوقی مورد مطالعه از منظر اقتصادی به قانون‌گذار پیشنهاد می‌گردد.