اندازه‌گیری و مقایسة توانایی‌های ادراکی ـ حرکتی دانش‌آموزان 14-7 سال شهر تهران با کودکان هم‌سن ‌و سال آمریکایی

     واژة ادراکی ـ حرکتی بر تعبیر و تفسیر و پاسخی که فرد به یک محرّک می‌دهد، دلالت می‌کند. تقریباً به هر آنچه ‌که فرد با آن‌ها سروکار دارد، ادراکی ـ حرکتی گفته می‌شود. تجارب حرکتی کسب‌شده در سنین اوّلیّه، پایه‌های اصلی رشد و تکامل ادراکی ـ حرکتی فرد را تشکیل می‌دهند و تحقیقات نشان داده‌ است که تجارب یادگیری‌های اوّلیّة زندگی در یادگیری‌های بعدی او، اثرِ مثبت دارند. جوامع امروزی برای درک عالی مسائل ‌شناختی و اجرای برتر اعمال در حیطة ادراکی ـ حرکتی، ارزش‌ و بهای فراوان قائل هستند. برای تسهیل در رشد توانایی‌های ادراکی، فرد باید در سال‌های اوّلیّة زندگی خود از بیشترین امکانات رویارویی با تحریکات حسّی و تجربی حرکات متنوّع برخوردار باشد. در تحقیق حاضر، توانایی‌های ادراکی ـ حرکتی دانش‌آموزان پسر 7 تا 14سالة شهر تهران، مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن با اطّلاعات موجود در کودکان آمریکایی مقایسه گردید. 160 نفر از دانش‌آموزان پسر از 4 منطقة جغرافیایی، شمال، جنوب، غرب و شرق استان تهران به‌ صورت تصادفی گزینش شدند تا نمایندة‌ کلیّة دانش‌آموزان از نظر وضعیّت اقتصادی اجتماعی و فرهنگی باشند. آزمون لینکلن ـ اورزتسکی که در این بررسی از آن استفاده شد، دارای 36 مادّه است که هر 6 حرکت یا مادّة آن، یک‌ پاره‌سطح را می‌سنجد. این پاره‌سطح‌های توانایی ادراکی ـ حرکتی، شامل هماهنگی عمومی ایستا، هماهنگی عمومی پویا، هماهنگی دستی پویا، سرعت حرکت، حرکات همزمان و حرکات غیرهمزمان است. پس از اجرای مقیاس مذکور و جمع‌آوری اطّلاعات، از روش‌های آماری مناسب توصیفی برای دسته‌‌بندی آن‌ها و از آزمون t جهت مقایسة آن‌ها استفاده گردید.