اندرکنش گردش جو و پوشش سطح زمین در سازوکار تشکیل و گسترش توفان های گردوغبار تابستانه‎ی خاورمیانه (توفان گردوغبار تیرماه 1388)

توفان‌های گردوغبار یکی از انواع مخاطرات جوّی هستند که در منطقه‎ی خاورمیانه، در طیِّ سال، بارها امکان وقوع آنها وجود دارد. در دهه‎ی پیشین، رخداد این توفان‌ها فزونی یافته که بررسی علل این افزایش وقوع و سازوکارهای تشکیل آن، توجّه پژوهشگران را به‎خود جلب کرده است. هدف مقاله‎ی پیش رو نیز، دست‎یابی به‎شیوه‎ی سازوکار تشکیل و فعّالیّت توفان‎های گردوغبار مذکور است. در این مقاله، فراوانی توفان‌های دهه‎ی 80 و گردوغبار تیرماه 1388 را با رویکردی اقلیم‎شناسی، همراه با در نظر گرفتن شرایط سطح زمین با استفاده از داده‎های شبکه‎بندی‎شده، شامل ارتفاع ژئوپتانسیل، سمت و سرعت باد، اُمگا و فشار سطح دریا از مرکز ملّی پیش‎بینی‌های محیطی (NCEP)، داده‌های پوشش سطح زمین و خاک مورد استفاده در مدل اقلیمی منطقه‌ای (RegCM) مطالعه و بررسی شده است. نتایج این بررسی نشان داد که تشکیل کم‎فشار روی خلیج فارس و پیشروی آن تا جنوب ترکیه و مساعدت جریان‎های سطوح میانی و بالایی وردسپهر با استقرار ناوه روی این سطوح، در ساحل شرقی مدیترانه، سبب ایجاد گردش چرخندی در جنوب‌شرق سوریه، در سطح زمین روی زمین‌های بدون پوشش سطحی (پوشش گیاهی، سنگ‎فرش بیابانی) و دارای خاک سطحی ریزدانه و گچی شده است. قرارگیری شرایط ناپایدار جوّی روی چنین خاک‌هایی، زمینه را برای تشکیل گردوغبار فراهم کرده است. در طیِّ روزهای بعد با حرکت به سمت شرق ناوه و عمیق شدن شرایط ناپایداری، گردوغبار با حرکت شرق سوی خود از روی ارتفاعات زاگرس عبور کرده و تمام کشور، به‎استثنای جنوب‎شرق را تحت تأثیر قرار داده است. آن چیزی که در این توفان گردوغبار مشهود است، همراهی شرایط گردش جو (ناپایداری با عمق مناسب) و شرایط سطح زمین (زمین بدون پوشش و خاک خشک و نرم) در ایجاد و فعّالیّت آن است.