اپیدمیولوژی آسیب‌های اندام تحتانی درجانبازان مبتلا به اختلالات عصبی، اسکلتی و عضلانی مچ و پا

اهداف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک آسیب¬های واردشده به اندام تحتانی و وجود فاکتورهای خطر در جانبازان مبتلا به اختلالات عصبی- اسکلتی- عضلانی مچ و پا بود. ابزار و روش¬ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 795 جانباز مبتلا به اختلالات عصبی- اسکلتی- عضلانی مچ و پا در 8 استان ایران طی سال¬های 1392 تا 1394 به‌صورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات جمعیت‌شناختی، نوع اختلال عصبی-اسکلتی- عضلانی مچ و پا، تعداد دفعات جراحی پای مبتلا، بروز حوادث منجر به آسیب جسمی در سال منتهی به مطالعه، بستری و وجود مصدومیت همراه جمع‌آوری شد. نرم‌افزار SPSS 22 و آزمون‌های مجذورکای، همبستگی پیرسون، آنووا و کروسکال‌والیس جهت تحلیل آماری استفاده شد. یافته¬ها: محدودیت در دامنه حرکتی دورسی¬فلکشن مچ در 282 نفر (35.5%) در پای راست و در 259 نفر (32.6%) در پای چپ مشاهده شد. کوتاهی پای راست در 302 نفر (38.0%) و کوتاهی پای چپ در 285 نفر (35.8%) دیده شد. شایع¬ترین ضایعات اعصاب محیطی پای راست سیاتیک (10.2%) و پرونئال (9.9%) و پای چپ پرونئال (10.4%) و سیاتیک (7.7%) بود. طی یکسال منتهی به مطالعه 97 نفر (12.2%) دچار حوادث منجر به آسیب جسمی شده بودند. ارتباط کاملاً معناداری میان نوع مصدومیت¬ها به جز مچ و پا با تعداد روزهای غیبت از کار (0.01=p)، بستری در بیمارستان و با آسیب¬های همراه (0.001>p) و درصد جانبازی با بروز حادثه در سال منتهی به مطالعه (0.001>p) مشاهده شد. نتیجه¬گیری: محدودیت دامنه¬ حرکتی دورسی¬فلکشن مچ¬ و ¬پا و کوتاهی اندام تحتانی، فراوان¬ترین آسیب¬های جانبازان مبتلا به اختلالات عصبی- اسکلتی- عضلانی مچ ¬و پا هستند. همچنین وجود مجروحیت‌های همراه از مهم¬ترین فاکتورهای خطر در بروز حوادث برای این جانبازان است.