اکباتانی‌ها به دنبال حق به شهر: نگاهی به کنشگری شهری نوزاده در شهرک اکباتان

حــق بــه شــهر مفهومــی اســت کــه در مقابــل دیــدگاه شــیء انگارانــه نســبت بــه شــهر و اتحــاد دولــت و ســرمایه در زندگــی شــهری مطــرح می شــود. دیدگاهــی کــه در مدیریــت شــهرهای ایــران نیــز وجــود دارد و بــر اســاس آن شــهر و منابــع آن بــه منزلــه ابــزاری بــرای درآمدزایــی مــورد اســتفاده قــرار می گیــرد. شــهروندان بــه منظــور احیــای حــق خــود بــه شــهر، بــا انتقــاد از وضــع موجــود، دســت بــه کنشــگری مدنــی می زننــد. در شــهرک اکباتــان در پایتخــت، اخیــراً اقداماتــی از ســوی اهالــی آغــاز شــده اســت کــه می تــوان آن را کنشــگری مدنــی در حــوزه شــهری بــه شــمار آورد. در ایــن مقالــه بــا بهــره بــردن از روش مشــاهده مشــارکتی بــه واســطه حضــور در ایــن کنشــگری ها، تــلاش شــده اســت تــا آن را بــا توجــه بــه ویژگی هــای مــلازم کنشــگری مدنــی، توصیــف کنیــم.