باززایی و اندام­ زایی با عملکرد بالای بادمجان در محیط کشت مصنوعی

بادمجان یک گیاه جالیزی مهم که در مناطق مختلف گرمسیری و معتدل رشد میکند. باززایی بادمجان در محیط مصنوعی جهت تعیین کردن غلظت مناسب و کارآمد هورمون­های گیاهی به منظور اندام زایی از بافت کوتیلدون و برگ انجام شد. بافت کوتیلدون 10 روزه و بافت برگ 25 روزه در محیط کشت MS حاوی ویتامینهای B5 و 2% ساکارز و در 10 غلظت مختلف از هورمونهایNAA, BAP, TDZ, 2,4-D  و IAA کشت گردیدند. بافتهای کشت شده در دمای 2 ± 25 درجه سلسیوس تحت 16:8 ساعت روشنایی و تاریکی قرار گرفتند. اندام­های خوب باززایی شده (ساقه) بعد از سه هفته به محیط کشت جدید جهت افزایش طول ساقه منتقل شدند. تمام بافت­های کوتیلدون و برگ توده­های کالوس یا بافت­های متمایز نشده مختلفی تولید کردند ولی تنها کالوس­های سفید و ترد قادر به تولید جوانه­های قوی­ بودند. بالاترین بازدهی محیط کشت مربوط به محیط کشت جوانه SRM10 که محیط کشت MS حاوی 2 میلی­گرم در لیتر TDZ، 5/0 میلی­گرم در لیتر BAP و 0.5 میلی­گرم در لیتر هورمون NAA بود که بیشترین مقدار بازدهی و تولید را در هر دو نوع بافت نشان داد. ساقه-زایی و اندام­زایی از بافت کوتیلدون خیلی بیشتر از بافت برگ بوده و به طور متوسط از هر پنج بافت کوتیلدون و برگ در هر ظرف پتری به ترتیب 33/0 ± 4.3 و 67/0 ± 6/1 بافت اندام­زایی ایجاد کردند. درصد باززایی بافت کوتیلدون و برگ در محیط کشت SRM10 به ترتیب 67/6 ± 6/86 و  3/13 ± 3/33 بود. این تحقیق می­تواند راه حلی جهت تولید بادمجان تراریخته ارایه داده و باززایی و تولید گیاهان بالغ را در محیط مصنوعی ایجاد نماید.