بازنمایی مهارت‌های ارتباطی در پویانمایی‌های ایرانی و غیرایرانی با نگاه کلیشه جنسیت

این مقاله با هدف مقایسه بازنمایی مهارت‌های ارتباطی انیمیشن‌های داخلی و خارجی و از منظر تاکید بر کلیشه جنسیت می‌باشد. سوال اصلی اینست که نحوه نمایش مهارت‌های ارتباطی در پویانمایی‌ها با تکید برکلیشه جنس مونث چگونه است؟ نمایش جنس مونث در این فیلم‌ها چگونه است؟ برای پاسخ به این سوال، از روش نشانه‌شناسی جان فیسک استفاده شده و رمزگان محتوا در سه سطح؛ ظاهری، فنی و اجتماعی بررسی شده‌اند. پژوهش بصورت مطالعات موردی انجام شده، نمونه‌گیری بصورت هدفمند و از نمونه‌های در دسترس است. از چهار نمونه مورد بررسی، یافته‌های پژوهش دو فیلم که شخصیت اصلی داستان از جنس مونث بوده، آورده شده است؛ پویانمایی ایرانی (مینا و پلنگ) و پویانمایی غیرایرانی (موآنا). نتایج پژوهش اشاره دارد، در نمونه‌های ایرانی و غیرایرانی مورد بررسی، مهارت‌های ارتباطی بخوبی نمایش داده شده است. برخلاف تحقیقات و مطالعاتی از نوع گافمن، داستان‌ها فارغ از جنسیت شخصیت اول (مونث)، پیش می‌روند. تصورات قالبی درباره کلیشه جنسیتی زنان مخالف آنچه نمایش داده شده و بیانگر بازتولید الگوهای جنسیتی سنتی نیستند. در هردو داستان، با ساختارشکنی سوژه‌های ممنوعه و تقابل نسل کوچکتر با نسل بزرگتر مواجه‌ایم. این ساختار شکنی‌ها در نهایت با حفظ روابط خانوادگی، احترام به بزرگان و اولویت دادن به خانواده همراه می‌شود.