بازگشت ونوس و آدونیس از تبعید: جرمی گیلبرت رُلف و بازخوانیِ معاصرِ زیبا و والا

موضوع این مقاله دوباره خوانی دو مفهوم کلاسیک در تاریخ هنر است. جرمی گیلبرت رُلف منتقد و هنرمند معاصر به یاری نقادیِ نقد هنر، سعی می کند از یک سو به دنبال گواهی هنری بر وجود غرابت چالش برانگیز زیبا در قالب دیالکتیک نامتعین رنگ ها باشد و از سوی دیگر ضمن به چالش کشیدن اندیشه های متفکرانی چون کانت و لیوتار به بازخوانی رسالت هنر انتزاعی درباره امکان تجسم انتزاعی رویدادِ والا بپردازد، به زبانی بصری به آن نزدیک شود و با گویشی فلسفی از آن سخن گوید. گیلبرت رُلف ضمن اشاره به لزوم بازگشت به زیبایی و بازخوانی آن به مثابه امری سبک سر، تصویری، و انضمامی، به حضور والای آندروجینی تأکید می کند که جنبه ای پرخاشگر منفعلانه داشته و با زیبا رابطه برقرار می نماید. از این رو، والای معاصر در بطن طبیعتی دگرگون شده، حیثی تصویری می یابد و به کمک سپیدی یا نانوشتگی، از خودآیینی ایده عقلی به درآمده و غیاب امر غیر قابل نمایش را به حضوری محسوس نامحسوس تبدیل می کند.