باورهای معرفت شناختی مدیران و نگرش آنها درخصوص برنامه‌ریزی استراتژیک در آموزش‌عالی (دانشگاههای شمال شرق ایران)

هدف اصلی از این پژوهش بررسی رابطه میان باورهای معرفت شناختی مدیران با نگرش آنها درخصوص برنامه‌ریزی استراتژیک است. در این مطالعه از تحقیق کمّی غیر آزمایشی آینده‌نگر تبیینی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق شامل رؤسا ومعاونان دانشگاههای دولتی، آزاداسلامی و علوم پزشکی شمال شرق ایران است که در سال تحصیلی 87 -1386، مشغول به فعالیت بوده‌اند. از کل 82 نفر رئیس و معاونان این دانشگاهها، 54 نفر به پرسشنامه‌های مربوط پاسخ دادند. در این تحقیق به دلیل حجم محدود جامعه آماری، به جای نمونه‌گیری از روش سرشماری استفاده شده است. برای گردآوری داده‌های مربوط به باورهای معرفت شناختی از «پرسشنامه باورهای معرفت شناختی شومر» و برای بخش برنامه‌ریزی استراتژیک از پرسشنامه «سنجش نگرش نسبت به برنامه‌ریزی استراتژیک» استفاده شده است. برای تجزیه وتحلیل داده‌های به دست آمده از تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که بین باورهای معرفت شناختی مدیران و نگرش آنها درخصوص برنامه‌ریزی استراتژیک رابطه معنی‌داری وجود دارد. بنابراین، مدیرانی که دانش را نسبی، اکتسابی و پیچیده و فرایند فراگیری آن را تدریجی تلقی می‌کنند، توجه بیشتری به برنامه‌ریزی استراتژیک از خود نشان داده‌اند.