برآورد سطح آمادگی سیستم در سامانۀ برقی صندلی پرّان یک جنگنده با استفاده از ماتریس ساختار طراحی و سطح آمادگی یکپارچه‌سازی

در سال 1980، ناسا از سطح آمادگی تکنولوژی (TRL) به‌عنوان ابزاری برای ارزیابی بلوغ یک فنّاوری خاص و مقیاسی برای مقایسه فنّاوری‌ها استفاده کرد. مقیاس TRL اندازه‌گیری بلوغ یک فنّاوری منحصربه‌فرد با توجه به کاربرد عملیاتی در محیط یک سیستم است. مجموعۀ جامع‌تر از ارتباطات هنگامی برقرار می‌شود که این ارزیابی از فنّاوری‌ای منحصربه‌فرد به بستر یک سیستم منتقل شود که ممکن است باعث تعامل بین چندین فنّاوری شود. از آنجا که سطح آمادگی سیستم (SRL)، ترکیبی ریاضی از TRL و سطح آمادگی یکپارچه‌سازی (IRL) است و معیاری برای ارزیابی بهبود در توسعۀ سیستم‌های اصلی و زیرساختی است، این پژوهش با استفاده از روش میانگین خطا و بهره‌گیری از TRL و IRL سطح آمادگی سیستم برقی یک صندلی پرّان از یک جنگنده را بررسی و برآورد می‌کند. برای تسهیل در محاسبه، از ماتریس ساختار طراحی (DSM) برای تجسم مؤلفه‌ها و انجام‌دادن محاسبات ضروری استفاده می‌شود. درانتها، با توجه به مقدار تخمین‌زده‌شده از سطح آمادگی سیستم (95/3)، این نتیجه به دست آمد که سیستم مدنظر در ورودی مرحلۀ توسعه ساخت است و با انجام‌دادن آزمایش‌های متنوع و مکرر سیستم در این فاز تثبیت می‌شود و با دستیابی به توانایی و قابلیت عملیاتی‌شدن، نیازهای مأموریت را برآورده می‌کند.