بررسی اثرات نحوه کنترل قند خون بر پیش آگهی داخل بیمارستانی بیماران دیابتی مبتلا به سندرم حاد کرونری

مقدمه  بیماری قلبی عروقی در دیابتیک‎ها بیشتر از جمعیت عمومی است و  عوارض نامطلوب آن نیز  بیشتر است. تاکنون روش‎های متعددی جهت کنترل سطح گلوکز خون در سندرم حاد کرونری پیشنهاد شده است. در مطالعه حاضر  به منظور کاهش عوارض داخل بیمارستانی  دو روش متفاوت کنترل قند  بررسی شد. روش کار: 200  بیمار دیابتیک مبتلا به  سندرم حاد کرونری بستری شده در دپارتمان قلب بیمارستان امام رضا(ع) در ابتدای بستری تحت درمان انسولین به مدت 48ساعت قرار گرفتند و بعد به صورت تصادفی به دو گروه  کنترل شدید[1] و کنترل متعارف[2] تقسیم شدند. در گروه اول (گروه کنترل شدید) یکبار قبل از هر وعده غذایی و یکبار 2 ساعت بعد از غذا (6نوبت) قند خون کنترل گردید و میزان انسولین بر اساس جدول تجویز  شد. سطح هدف  گلوکز ناشتا70   تا110 mg/dl  و 2 ساعت بعد غذا زیر mg/dl180 بود. در گروه دوم (گروه کنترل متعارف ) روزانه یک بار قند(FBS)  اندازه گیری شد و بیماران، تحت درمان متداول دارو‎های خوراکی  با هدف سطح گلوکز ناشتا  70تا130   mg/dl بر اساس درمان قبلی قرار گرفتند.کلیه بیماران روزانه ویزیت شدند  و حوادث ناخواسته عمده قلبی (MACE) ثبت  شدند. نتایج: ایسکمی راجعه در 12% بیماران دیده شد  شامل ((10%) در گروه کنترل شدید و (14%) در گروه کنترل متداول (514/0=p)، انفارکتوس مجدد در یک  بیمار در گروه کنترل متداول (000/1=p)، آریتمی در  5بیمار (5/2 %) دیده شد شامل 3 بیمار (3% )  در گروه کنترل متداول و در مقابل 2 بیمار (2% )  در  گروه کنترل شدید  (000/1=p) اختلال عملکرد بطنی در 85%  بیماران دیده شد  84 بیمار (84%) در گروه کنترل شدید در مقابل86  بیمار (86%) در گروه کنترل متداول، (843/0=p). مرگ  داخل بیمارستانی د ر4% بیماران  در  گروه کنترل متداول در 5 بیمار (5% ) در مقابل 3 بیمار در گروه کنترل شدید (3%) دیده شد (721/0=p). نتیجه گیری: بر اساس یافته‎های مطالعه‎ی فعلی تفاوت قابل ملاحظه ای  در رخداد حوادث ناخواسته عمده قلبی در دو روش کنترل شدید و متداول قند خون وجود ندارد. [1] Intensive control [2] Convetional control