بررسی اثرات کلرال هیدرات به تنهایی یا توأم با سایر داروها دربیهوشی بز

دراین بررسی نقش داروی کلرال هیدرات در بیهوشی بز و همچنین تأثیر استفاده توأم از داروهای سولفات منیزیم ( به صورت ترکیب با کلرال هیدرات ) ، کلرپرومازین ( به عنوان پیش بیهوشی ) و دکساپرام ( به عنوان خنثی کننده اثر کلرال هیدرات ) مورد ارزیابی قرار گرفت . شش رأس بز با وزن 5/3 ? 7/28 کیلوگرم هر یک چهار بار با حداقل فاصله 10-8 روز بیهوش شدند . در گروه اول ، میزان داروی کلرال هیدرات برای افتادن دام 91/2 ? 98/92 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم تعیین گردید . تجویز کلرال هیدرات کاهش معنی دار فشارخون و افزایش موقتی ضربان قلب را به دنبال داشت . در گروه دوم با استفاده توأم کلرال هیدرات و سولفات منیزیم میزان داروی مورد نیاز به 2 ? 16/69 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم کاهش یافت . افت فشار خون در این گروه نیز مشاهده گردید . در گروه سوم ، پس از استفاده از داروی پیش بیهوشی کلرپرومازین ( 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم ) میزان داروی کلرال هیدرات 65/2 ? 64 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم بوده است . استفاده از کلرپرومازین در این گروه افت فشار خون ناشی از کلرال هیدرات را تشدید نمود . درگروه چهارم ، 15 دقیقه بعد از القاء بیهوشی با کلرال هیدرات ( 95 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم ) ، داروی دکساپرام به میزان 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت وریدی تزریق گردید که با خنثی کردن اثر کلرال هیدرات ، بیداری را تسریع نمود . به دنبال تزریق دکساپرام فشار خون افزایش یافت و در یکی از بزها بی نظمی بطنی زودرس مشاهده شد. بررسی بالینی عمق بیهوشی نشان داد که هیچ یک از ترکیبات دارویی قادر به از بین بردن رفلکس های پلکی ، قرینه ای و درد نبوده و شل شدگی عضلانی کامل نیست . نتایج این بررسی نشان داد که داروی کلرال هیدرات برای بز نسبتاً غیرسمی و غیر محرک است و میتوان از آن به صورت توأم با داروی های ضد درد یا بی حسی برای انجام جراحی های معمول در این حیوان استفاده نمود . استفاده از مقادیر زیاد کلرال هیدرات ، به دلیل خطر توقف فغالیت مراکز تنفسی و تنظیم کننده قطر عروق توصیه نمی شود.