بررسی اثر اسانس گشنیز بر پرش‌های القاء شده با نالوکسان در موش‌های سوری وابسته به مورفین

زمینه و هدف: گشنیز خواص مختلف فارماکولوژیک همچون اثرات ضد درد، ضدالتهاب و ضد استرس را دارا است. ازاین‌رو، در این مطالعه اثر اسانس گشنیز بر پرش‌های القاء شده با نالوکسان در موش‌های سوری وابسته به مورفین بررسی گردید. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی از 60 موش سوری نر آلبینو استفاده شد. حیوانات به 10 گروه 6 تایی شامل گروه‌های کنترل یا حامل (ml/kg,i.p.‌10)، کلونیدین (mg/kg,i.p.‌5/3) و دوزهای مختلف اسانس گشنیز (mg/kg,i.p. 400،600 و 800) تقسیم‌بندی شدند. برای ایجاد تلورانس و وابستگی به مورفین، موش‌ها توسط برنامه 4 روزه مورفین (به ترتیب برابر mg/kg,i.p. 50، 50، 75 و 50) را دریافت نمودند. در روز آخر موش‌ها بعد تزریق تک‌دوز مورفین (mg/kg,i.p. 50)، نالوکسان (mg/kg,i.p. 5) را دریافت نموده و تعداد پرش آن‌ها در طی 30 دقیقه ثبت شد. نتایج: نتایج نشان داد که تمام دوزهای اسانس گشنیز و کلونیدین در مقایسه با گروه کنترل در هر دو مرحله تلورانس و وابستگی سبب کاهش تعداد پرش در موش‌های وابسته به مورفین می‌شوند (001/0P<). همچنین، در مرحله تنها دوز بالا (mg/kg 800) و هر سه دوز اسانس به ترتیب بهتر از کلونیدین سبب کاهش تعداد پرش در مراحل تلورانس و وابستگی شدند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه احتمالاً لینالول موجود در اسانس گشنیز سبب کاهش تعداد پرش در مراحل تلورانس و وابستگی به مورفین در موش‌های وابسته به آن می‌شود. البته جهت تعیین مکانیسم دقیق گشنیز نیاز به مطالعات بیشتری است.