بررسی ارتباط بین یافته های الکتروفیزیولوژی پیش از عمل جراحی و بهبودی پس از آن در بیماران مبتلا به دردهای انتشاری ناشی از دیسک کمر

زمینه و هدف: مطالعات الکتروفیزیولوژیک نقش مهمی را در بررسی بیماران با اختلالات عصبی_عضلانی دارند. تاکنون بیشترین تست مورد استفاده برای تأیید وجود رادیکولوپاتی، EMG سوزنی است. اطلاعات به دست آمده از این روش اجازه می­دهند که سایر تست­ها در مسیری صحیح­تر و مؤثرتر پیش بروند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط  بین یافته­های الکتروفیزیولوژی پیش از عمل جراحی و بهبودی پس از آن در بیماران مبتلا به دردهای انتشاری ناشی از دیسک کمر انجام شد. روش بررسی: جامعۀ آماری پژوهش بیماران دارای درد رادیکولر کمری مراجعه­کننده به درمانگاه بیمارستان گلستان بودند که دیسک مهره­های L4-L5 و L5-S1 آنها توسط MRI به اثبات رسیده و بیماری همراه دیگری نداشتند. بیماران قبل و بعد از عمل به درد خود از 10-0 نمره دادند. اطلاعات حاصل از نوار عصب_عضله با تأثیر عمل جراحی مورد آنالیز قرار گرفت. یافته­ها: درد کمری در 6/84 درصد افراد وجود داشت و فقط 8/30 درصد بیماران بعد از عمل، همچنان از درد شکایت داشتند، که نشان­دهندۀ تأثیر عمل جراحی بر کاهش درد است. میانگین امتیاز درد بیماران قبل و پس از عمل به­طور چشم­گیری کاهش داشت  (003/0p=). میان تعداد و نوع عضلات درگیر، جنس و سن بیمار با کاهش میزان درد ارتباط معناداری وجود نداشت.  نتیجه­گیری:این مطالعه نشان داد که تست­های الکترودیاگنوس، علاوه بر تشخیص زودرس، جداکردن علل و بیماری­های دیگر همراه و شدت رادیکولوپاتی نقش دارند، به عنوان یک تست پروگنوستیک جهت پیش بینی بهبود درد آگزیال پس از جراحی کاربرد دارد.