بررسی بروز MDM2 و P53 در کیست دنتی‌ژروس و ادنتوژنیک کراتوکیست به روش ایمنوهیستوشیمی

مقدمه: ادنتوژنیک کراتوسیست(OKC) یک نوع کیست‌ رشدی تکاملی است که دارای خصوصیات تهاجمی و میزان عود بالا می‏باشد. کیست دنتی‌ژروس شایع‌ترین کیست رشدی تکاملی فکین می‌باشد، که توانایی تبدیل به نئوپلاسم را دارد.P53 و MDM2 (Murine double minute2) در برخی از کیست‏ها و تومورهای ادنتوژنیک افزایش بیان پیدا می‏کنند. هدف از این مطالعه بررسی بروز نشانگرهای MDM2 و  P53 در ادونتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی‏ژروس و بررسی ارتباط آنها با فعالیت تکثیری بود. مواد و روش‏ها: در این مطالعه به روش مقطعی، بیان پروتئین‏های P53 و MDM2در 15 نمونه OKCو 15 نمونه کیست دنتی‏ژروس بررسی شد. نتایج بااستفاده از آزمون آماریt-student و Chi square تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی‎داری آزمون‏ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‏ ها:بروز P53 و MDM2در تمامی نمونه‏های ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی‏ژروس دیده شد. بروز هر دو مارکر در ادنتوژنیک کراتوسیست بیشتر از کیست دنتی‏ژروسبود.و بروز در لایه‏های سوپرابازال بیشتر از لایه بازال بود (045/0=(P. تفاوت آماری معنی‏داری مابین P53 و MDM2در کیست دنتی‏ژروس وجود داشت (032/0=P)، ولی این اختلاف در OKCمعنی‏دار نبود (83/0=(P . نتیجه گیری: در این مطالعه میزان بروز مارکر MDM2 و P53 در ادنتوژنیک کراتوسیست از کیست دنتی‏ژروس بیشتر بود. بر اساس نتایج بدست آمده می‏توان چنین نتیجه گیری کرد که افزایش بیان P53 و MDM2در ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی‏ژروس ممکن است با پاتوژنز OKC و کیست دنتی‏ژروس در ارتباط باشد و می‏تواند نشان دهنده رفتار بیولوژیک این دو کیست باشد.