بررسی تأثیر آموزش اینترفرون تراپی مداوم بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به

چکیده: زمینه و هدف: مؤثرترین روش در درمان بیماران مبتلا به هپاتیت های مزمن B و C درمان ترکیبی با اینتروفرون می باشد. این درمان ها به هر حال درجات مختلفی از عوارض جانبی ایجاد می کنند که ممکن است تأثیر منفی بر روی حیات بیمار، تعاملات اجتماعی و توانایی انجام کار و دیگر فعالیت های آنها داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر آموزش نحوه مصرف صحیح اینترفرون، کنترل عوارض جانبی و پی گیری بیماران به مدت 28 هفته بر روی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به هپاتیت B و C بود. روش بررسی: این پژوهش یک پژوهش نیمه تجربی است که به صورت پیش آزمون- پس آزمون بر روی بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن B و C کاندید اینترفرون تراپی در مرکز هپاتیت تهران صورت گرفت. تعداد 60 بیمار به روش نمونه گیری در دسترس با توجه به مشخصات نمونه انتخاب و به طور تصادفی در گروه شاهد و آزمون (30 نفر شاهد، 30 نفر آزمون) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی ویژه بیماران کبدی ( CLDQ=Chronic Liver Disease Questionnaire) بود. برای گروه آزمون و همراهان برنامه آموزشی به صورت 4 جلسه 45 دقیقه ای اجرا شد و بیماران به مدت 28 هفته پیگیری شدند. کیفیت زندگی بیماران هپاتیتی در دو مرحله قبل و 28 هفته پس از شروع اینترفرون تراپی و اجرای برنامه آموزشی سنجیده شد و در پایان کیفیت زندگی در دو گروه با استفاده از آزمون های همبستگی و کای دو، من ویتنی و ویلکاکسون مقایسه گردید. یافته ها: قبل از اجرای مداخله متغیرهای دموگرافیک و امتیاز کلی کیفیت زندگی در دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. میانگین امتیاز کلی کیفیت زندگی در گروه آزمون از 4/21±6/158 به 17±4/183 افزایش یافت (001/0p) امتیاز کلی کیفیت زندگی پس از مداخله بین دو گروه دارای تفاوت معنی دار بود (001/0p