بررسی تأثیر احساس آنومی بر امکان کنش ارتباطی (مورد مطالعه: شهر مشهد)

هدف مقالۀ حاضر بررسی رابطۀ احساس آنومی و امکان کنش ارتباطی است. برای نیل به این هدف در گام اول با تأکید بر رویکردهای جامعه‌شناختی و روان‌شناسی اجتماعی آنومی و نظریۀ کنش ارتباطی هابرماس تلاش شد تا چارچوب مفهومی تنظیم شود. در گام دوم از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه استفاده شد. روش نمونه­گیری در مقالۀ حاضر خوشه‌ای چند­مرحله­ای­ و حجم نمونه بر پایۀ فرمول کوکران 400 نفر از شهروندان بالای 18 سال شهر مشهد است. ضرایب همبستگی بین متغیرهای تحقیق معنادار بود و فرضیات پژوهش تأیید شدند، به این ترتیب هر سه بعد احساس آنومی یعنی بی­معنایی، بی‌قدرتی و بت­وارگی پول با امکان کنش ارتباطی رابطۀ معناداری داشتند. یافته‌های حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد از میان ابعاد متغیر مستقل (بی‌معنایی و بی­اعتمادی، بی‌قدرتی و بت­وارگی پول) بت‌وارگی پول، در تعیین کنش ارتباطی سهم به ‌سزایی دارد و دو بعد بی­معنایی و بی­اعتمادی به واسطۀ بت‌وارگی، نقش تعیین‌کننده‌ای در کنش ارتباطی دارند.