بررسی تأثیر امپرازول بر تعداد و اندازه اولسرهای بعد از انجام لیگاسیون اندوسکوپیک واریس مری با باند

سابقه و هدف: ایجاد اولسر به دنبال تمامی موارد لیگاسیون واریس مری با باند (EVL) مشاهده می شود. با وجودی که میزان عوارض موضعی ناشی از اولسر در EVL کم است، تعدادی از درمانگران تجویز داروهای کاهنده اسید را پس از EVL توصیه می‌کنند. بر این اساس امپرازول به عنوان یکی از پرمصرف‌ترین ممانعت کننده‌های پمپ پروتون (PPI) به بیماران پس از EVL تجویز شد تا تأثیر آن بر تعداد و اندازه اولسرها بررسی شود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده 50 بیمار 22 تا 67 ساله مبتلا به سیروز کبدی و واریس گرید 2 و بالاتر که در طی سال 1384 به بیمارستان طالقانی تهران مراجعه کرده و کاندید درمان واریس مری به روش EVL بودند، بررسی شده و به طور مساوی بین دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. پس از ثبت اطلاعات اندوسکوپیک، EVL در همان جلسه انجام گردید. کپسول امپرازول به میزان mg 20 دو بار در روز به بیماران گروه مورد تجویز شد و به بیماران گروه دیگر پلاسبو داده شد. در روزهای 13-15 بعد از انجام EVL، بیماران مجدداً آندوسکوپی شده و تعداد و اندازه اولسر بررسی شد. یافته ها: 42 نفر مطالعه را به پایان رساندند که 22 نفر از گروه امپرازول و 20 نفر از گروه پلاسبو بودند. دو گروه از نظر سنی، جنسی، گرید واریس، تعداد باند های مورد استفاده، سابقه مصرف پروپرانولول، وجود گاستروپاتی و واریس فوندوس اختلاف معنی داری با هم نداشتند. میانگین و انحراف معیار تعداد اولسرها در گروه امپرازول 96/0± 59/2 و در گروه پلاسبو 67/0± 15/3 بود که از نظر آماری معنی دار و میانگین اندازه اولسر در گروه امپرازول تقریباً نصف گروه پلاسبو بود. (7/14±08/37 در گروه امپرازول در مقابل 36/14± 74/73 در گروه پلاسبو (0001/0 < P) ). نتیجه گیری: امپرازول به میزان mg 20 دو بار در روز باعث کاهش بارز اندازه و تعداد اولسرها بعد از EVL می‌شود و تأکیدی بر این فرضیه است که اسید- پپسین در کاهش سرعت بهبودی اولسرهای بعد EVL نقش دارد.