بررسی تأثیر دوره‌های کوتاه‌مدت و متناوب دو نوع برگشت به حالت اولیة فعال و غیرفعال بر سطح لاکتات خون و آنزیم‌های لاکتات دهیدروژناز (LDH) و کراتین فسفوکیناز (CPK) در مردان صخره‌نورد شهر بروجرد

برتری برگشت به حالت اولیه با فعالیت‌های تداومی ملایم (continuous) در مقابل برگشت به حالت اولیة غیرفعال به خوبی مشخص شده اما زمانِ این‌گونه برگشت به حالت اولیه طولانی است (60 – 20 دقیقه) و شدت آن نیز قابل کنترل نیست. از طرفی بعد از اغلب فعالیت‌های ورزشی کوتاه‌مدت، به برگشت به حالت اولیة کوتاه‌مدت نیاز است تا ورزشکار به سرعت به حالت طبیعی برگردد و اجرای مطلوب‌تری داشته باشد. این نوع برگشت به حالت اولیه، به‌طور کامل از نظر مدت، شدت و نوع فعالیت شناخته نشده است. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر برگشت به حالت اولیة کوتاه‌مدت (3 دقیقه) در تکرار فعالیت‌های صخره‌نوردی بر روی غلظت لاکتات CPK، LDH خون صخره‌نوردان نخبة مرد است. به این منظور 10 صخره‌نورد مرد نخبه (با میانگین سنی 92/2± 24 سال، وزن 19/6 ± 60 کیلوگرم، قد 73/5 ± 173 سانتیمتر و BMI 98/2 ± 19) به‌صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. در این مطالعه، صخره‌نوردران به‌صورت جابه‌جایی یا Cross over به فاصلة 5 روز در دو آزمایش شامل چهار مرحلة 2 دقیقه‌ای فعالیت صخره‌نوردی با 3 دقیقه برگشت به حالت اولیة غیرفعال بعد از هر فعالیت در آزمایش اول و 3 دقیقه برگشت به حالت اولیة فعال بعد از هر فعالیت در آزمایش دوم شرکت کردند. هنگام برگشت به حالت اولیة فعال، آزمودنی با شدت VO2max45 درصد بر روی تردمیل می‌دوید. قبل از هر صعود 2 دقیقه برای نمونه‌گیری خون از آزمودنی‌ها در نظر گرفته شد. برای اندازه‌گیری لاکتات نمونة خونی از مویر‌گ‌های لالة گوش و برای LDH و CPK خون، نمونة خونی از ورید ساعد در هر دوره گرفته شد. نمونه‌گیری خون قبل از صعود اول و بلافاصله بعد از هر دورة برگشت به حالت اولیه انجام گرفت. نتایج نشان داد بین برگشت به حالت اولیة فعال و غیرفعال در مقدار لاکتات و LDH (005/0P