بررسی تأثیر رقابت‌پذیری بر سطح فعالیت‌های کارآفرینانه(مطالعه موردی کشورهای منبع‌محور، کارایی‌محور و نوآوری‌محور)

رقابت­پذیری معیاری کلیدی برای ارزیابی درجه موفقیت کشورها در ایجاد اشتغال، بهبود محیط کسب­وکار و شکل­گیری فعالیت­های کارآفرینانه است. میزان رقابت­پذیری در این مطالعه بر اساس اطلاعات مجمع جهانی اقتصاد و میزان کارآفرینی با استفاده از شاخص کارآفرینی جهانی (GEI) در دوره زمانی 2016- 2012 اندازه­گیری شده است. نتایج تجربی از طریق تکنیک داده‌های تابلویی با اثرات ثابت نشان داد که ارکان رقابت­پذیری شامل آمادگی در فناوری، آموزش عالی، زیرساختارها  و نهادها به­صورت منفی و اندازه بازار و نوآوری به‌صورت مثبت بر روند کارآفرینی در کشورهای منبع­محور تأثیر داشته­اند. در کشورهای کارایی محور، تنها رکن اندازه بازار تأثیر معنی‌دار نداشته است و از میان سایر ارکان صرفاً کارایی بازار کار و زیرساختارها بر روند کارآفرینی در این کشورها تأثیر منفی داشته‌اند و تأثیر سایر ارکان مثبت بوده است. نهایتاً، کارایی بازار کار، توسعه بازار مالی، نهادها، اندازه بازار، آمادگی در فناوری، آموزش عالی و نوآوری بر روند کارآفرینی در کشورهای نوآوری­محور تأثیر­گذار بوده­اند. به‌طورکلی می­توان گفت که نتایج ناشی از تخمین مدل بیانگر این است که تأثیر عوامل رقابت­پذیری بر سطح فعالیت‌های کارآفرینی در کشورهای مختلف، با توجه به مرحله توسعه‌یافتگی کشورها متفاوت است.