بررسی تأثیر مداخله آموزشی بر آگاهی و خودمراقبتی سالمندان مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: با توجه به اینکه دیابت یکی از بیماری‌های پرهزینه‏ و مزمن دوران سالمندی است که آگاهی و مشارکت سالمندان و انجام رفتارهای خودمراقبتی در روند درمان بیماری و پیشگیری از عوارض آن اهمیت ویژه‌ای دارد، این مطالعه با هدف تعیین تأثیر مداخله آموزشی بر آگاهی و خودمراقبتی در سالمندان مبتلا به دیابت نوع 2 شهر خورزوق استان اصفهان انجام‌گرفت. روش: این مطالعه از نوع نیمه تجربی و مداخله‌ای، به روش نمونه‌گیری در دسترس بر روی 80 نفر از سالمندان دیابتی شهر خورزوق استان اصفهان در سال 1396 انجام‌شده است. شرکت‌کنندگان با روش تصادفی ساده به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم و مداخله آموزشی طراحی‌شده در 3 جلسه (45 دقیقه‌ای) برای گروه مداخله سالمندان و 2 جلسه مشترکاً برای سالمندان و نزدیکان آن‌ها به 2 روش مستقیم و غیرمستقیم برگزار و 2 ماه پس از اتمام مداخله، پس‌آزمون انجام شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته و برای تجزیه‌وتحلیل داده‏ها از آماره‌های توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، آزمون کلموگروف اسمیرنوف، t مستقل و t زوجی و Chi-Square Tests در نرم‏افزار SPSS16 استفاده شد. یافته‌ها: با مقایسه میانگین نمرات آگاهی )860/0=(P و خودمراقبتی )875/0=(P گروه مداخله و شاهد قبل از مداخله آموزشی اختلاف آماری معنادار مشاهده نشد امـا بعـد از مداخلـه، میانگین نمـرات آگاهی و خودمراقبتی در گروه مداخله به طور معنادار بیشتر از گروه کنترل بود) 001/0(P<. بعد از مداخله در میزان فعالیت بدنی) 651/0=(P و مصرف مرتب دارو) 551/0=(P بین گروه مداخله و شاهد و نیز در میانگین نمرات آگاهی )563/0=(P و خود مراقبتی )237/0=(P گروه شاهد قبل و بعد از مداخله تفاوتی معنادار مشاهده نشد )05/0<(P. نتیجه‌گیری: سطح آگاهی و آموزش خودمراقبتی و به‌تبع آن رفتار خودمراقبتی سالمندان در کنترل دیابت و پیشگیری از عوارض آن نقشی اساسی و حیاتی دارد. هم‌چنین تلاش برای آموزش نزدیکان سالمندان و افزایش آگاهی آن‌ها می‌تواند در جهت افزایش توانایی سالمندان در مراقبت از خود بسیار مؤثر باشد.