بررسی تأثیر گروه‌درمانی مذهبی و شناختی ‐ رفتاری بر عزت نفس و نگرش‌های زناشویی زندانیان مرد شهر قم

مقایسه آن با گروه‌درمانی شناختی ‐ رفتاری است.سؤال پژوهش این است که آیا گروه‌درمانی به شیوه مذهبی و شناختی ‐ رفتاری، باعث افزایش عزت نفس و بهبود نگرش‌های زناشویی در زندانیان می‌شود؟ پرسش‌نامه عزت نفس کوپر اسمیت و پرسش‌نامه نگرش‌های زناشویی، ابزارهای این پژوهش است. روش تحقیق، نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری است. جامعه آماری دربرگیرندة زندانیان مرد شهر قم در سال 1387 است، که از 72 نمونة در دسترس، 42 نفر با بالاترین نمره در عزت نفس و پایین‌ترین نمره در نگرش‌های زناشویی به صورت جایگزینی تصادفی در سه گروه 14 نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) قرار گرفتند. گروه‌های آزمایش (بر خلاف گروه گواه)، طی 12 جلسه در دو ماه، به شیوه مذهبی و شناختی ‐ رفتاری درمان‌گروهی شدند. پس از اجرای دو آزمون، داده‌ها به وسیله تحلیل واریانس یک‌راهه برای گروه‌های مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشانگر تأثیر معنادار گروه‌درمانی مذهبی و شناختی ‐ رفتاری بر افزایش عزت نفس و بهبود نگرش‌های زناشویی زندانیان است