بررسی تشخیصی آسیب سین دسموزیس (مقایسه معاینه فیزیکی با پرتونگاری)

پیش‌زمینه: علی‌رغم شیوع بالای پیچ‌خوردگی مچ پا، آسیب سین دسموزیس نادر می‌باشد ولیکن می‌تواند بسیار ناتوان کننده باشد و در اغلب موارد در ویزیت اول تشخیص داده نمی‌شود. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی قدرت ابزار تشخیصی در دسترس بود.مواد و روش‌ها: در ۱۰۰ بیمار قدرت تشخیص پرتونگاری و معاینات فیزیکی با ام‌آر‌آی مقایسه گردید. پرتونگاری‌ها شامل رخ، نیمرخ و مورتیس بودند و معاینات فیزیکی شامل تندرنس سین دسموزیس، «تست فشردن مچ پا» (squeeze test)، «تست چرخش خارجی مچ» (external rotation test) و «تست چهار زانو نشستن» (crossed-leg test) بود.یافته‌ها: چهار بیمار دچار آسیب سین دسموزیس بودند. در مقایسه با ام‌آر‌آی حساسیت و ویژگی برای پرتونگاری به ترتیب ۲۵% و ۱۰۰%؛ در معاینات فیزیکی «تست فشردن مچ پا» به ترتیب ۷۵% و ۶۱/۵% ؛ «تست چرخش خارجی مچ» به ترتیب ۱۰۰% و ۶۲/۵%؛ «تست چهار زانو نشستن» به ترتیب ۱۰۰% و ۷۴%؛ و تندرنس سین دسموزیس به ترتیب ۱۰۰% و ۵۸/۳% بودند.نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع آسیب سین دسموزیس  در پیچ خوردگی‌های مچ پا در مطالعه (۴%)، پزشک باید همواره شک بالینی این آسیب را در مکانیسم‌های چرخش خارجی در ذهن داشته باشد. معاینات فیزیکی حساسیت بالا و ویژگی پایینی داشتند و دقیق‌ترین معاینه فیزیکی «تست چهارزانو نشستن» بود. پرتونگاری‌های استاندارد برعکس حساسیت پایین و ویژگی بالایی داشتند. با توجه به اینکه عدم تشخیص آسیب سین دسموزیس در ویزیت اول می‌تواند عوارض ناتوان کننده‌ای به ویژه برای ورزشکاران به‌جا بگذارد، در ورزشکاران حرفه‌ای و بیمارانی که علایم مشکوک دارند جهت تشخیص آسیب سین دسموزیس انجام ام‌آرآی توصیه می‌گردد.