بررسی تغییرات مقاومت ویژه الکتریکی خاک‌ها در حین آزمایش تحکیم

ساختار خاک مشخص‌‌کننده خواص فیزیکی آن، به‌ویژه خواص مکانیکی و هیدرودینامیکی، است. روش‌های کلاسیک تعیین خواص ساختاری خاک معمولا نقطه‌‌ای هستند و کمتر برای بررسی تغییرات مکانی و زمانی ساختار خاک سازگار شده‌‌اند. تحقیق حاضر روی استفاده از روش غیر تخریبی مقاومت ویژه الکتریکی برای تعیین خواص ساختاری خاک‌ها صورت گرفته است. نشست ناشی از تحکیم لایه‌‌های رُسی، به علت ماهیت تدریجی و طولانی آن، می‌‌تواند خطر بزرگی برای سازه‌‌های بنا شده روی این خاک‌ها محسوب شود. علت این نشست تغییرشکل فشاری و جا‌به‌‌جایی ذرات خاک، رانده شدن هوا و آب از حفره‌های خاک و عوامل دیگر است. از طرفی جابه‌‌جایی ذرات خاک و آب‌‌و‌هوا می‌‌تواند روی مقاومت ویژه الکتریکی خاک نیز تاثیر گذار باشد. در این تحقیق چهار نمونه خاک دست خورده در درون دستگاه ائودومتر استاندارد آزمایش تحکیم، سازگار شد و مورد اندازه گیری هم‌زمان مقاومت ویژه الکتریکی قرار گرفت. در حین ثبت نشست خاک، تغییرات مقاومت ویژه نیز ثبت شد. همه آزمایش‌های تحکیم و مقاومت ویژه الکتریکی، در حالت اشباع کامل خاک صورت پذیرفته است. نتایج حاصل نشان می‌‌دهد که مقاومت ویژه الکتریکی به حالت فیزیکی خاک وابسته است (ثبت مقادیر مقاومت ویژه کم به‌دلیل وجود نمک در خاک و تغییرات 50 درصدی مقاومت ویژه الکتریکی در طول آزمایش‌ها است). به‌طورکلی در طول زمان تحکیم، مقاومت ویژه الکتریکی افزایش می‌‌یابد. منحنی‌‌های لگاریتمی کامل تخلخل- مقاومت ویژه الکتریکی وجود دو خط با شیب‌های متفاوت را نشان می‌‌دهد. شیب خط مربوط به مرحله ابتدای فرایند تحکیم، کمتر است. به‌طورکلی شباهت رفتاری مقاومت ویژه و تحکیم خاک، توانایی روش مقاومت ویژه الکتریکی برای بررسی‌‌های طولانی مدت و بر جای تحکیم خاک را نشان می‌‌دهد.