بررسی جامعه‌شناختی زیست اجتماعی زرتشتیان شهر تهران به‌عنوان یک اقلیت مذهبی

مسائل اقلیت‌های دینی از دهة هفتاد میلادی به این‌سو، به‌واسطة عواملی از جمله مهاجرت، تکثرگرایی و درهم‌آمیختگی به مسائل عمومی و چالش‌برانگیز جوامع غربی تبدیل شده است که یکی از این‌ها نحوة زیست اجتماعی آنان محسوب می‌ِشود. براین‌اساس این پرسش مطرح می‌شود که زیست اجتماعی اقلیت‌ها در جامعة ایران با داشتن حکومت اسلامی چگونه است؟ در مقالة پیش‌رو نحوة زیست اجتماعی زرتشتیان شهر تهران با استفاده از روش‌های مشاهده، مشاهده همراه با مشارکت، مصاحبة عمیق و مطالعات اسنادی بررسی شد. زیست اجتماعی زرتشتیان از خلال چهار مقولة «علل کاهش جمعیت زرتشتیان»، «تمایز میان خود و دیگری»، «به‌حاشیه رانده‌شدن» و «کنش‌ها برای به‌رسمیت شناخته‌شدن اجتماعی» تحلیل شد. نتیجه اینکه زرتشتیان سعی می‌کنند برای حفظ دین خود، به‌رسمیت شناخته‌شدن در جامعه و از دست ندادن حقوق قانونی، به شکلی کاملاً مسالمت‌آمیز در میان جامعة مسلمان ایرانی به زیست آرام خود ادامه دهند؛ بنابراین، به‌نظر می‌رسد زرتشتیان در زمینة زیست اجتماعی، وضعیت خودویژه‌ای دارند و مشمول هیچ‌یک از دو الگوی همانندگری و چندفرهنگ‌گرایی نیستند.