بررسی رویکرد سبک‌مدارانه به فرایند آموزش و یادگیری (مقایسه بافت‌های نظامی و غیرنظامی از منظرآموزش و یادگیری زبان‌های خارجی)

اگرچه آموزش و یادگیری تداعی‌گر دو روی یک سکه است، بسته به نوع سبکی که معلم در فرآیند آموزش و یادگیرنده در فرآیند یادگیری اتخاذ می‌کند، می‌توان به این دو پدیدة متناظر از منظر متفاوت نگاه کرد. از طرفی لحاظ متغیری به نام «بافت آموزشی» که مختصات خود را دارد و فرض می‌شود که بر نوع سبک اتخاذی هر دو گروه تأثیر بگذارد، در این میان حائز اهمیت است. بر این اساس، هدف از انجام این پژوهش بررسی انطباق یا افتراق سبک‌های تدریس و یادگیری استادان و دانشجویان از یک طرف، میزان انطباق و افتراق سبک‌ها با لحاظ بافت آموزشی نظیر بافت نظامی و غیر‌نظامی از طرف دیگر بوده است. در این راستا، 32 استاد زبان انگلیسی و 72 دانشجوی زبان‌آموز از دو بافت متمایز دانشگاهی یعنی از دانشگاه امام علی(ع) به عنوان محیط نظامی و از یک دانشگاه غیر نظامی تهران به صورت تصادفی انتخاب شدند. هر دو گروه (به عبارتی هر چهار گروه؛ دو گروه استادان شاغل در محیط نظامی و دو گروه دانشجوی نظامی و غیر‌نظامی) به پرسش‌نامة متمایز و معطوف به ارزیابی سبک‌های تدریس و یادگیری پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل‌تطبیقی- مقابله‌ای داده‌ها نشان داد که این سبک‌های تدریس استادان و سبک‌های یادگیری دانشجویان تفاوت معناداری وجود ندارد. بدین معنا که علی‌رغم وجود پاره‌ای تفاوت‌ها در اعمال سبک‌ها، هماهنگی و انطباق نسبتا مطلوبی بین سبک‌های استادان و دانشجویان هر بافت آموزشی به طور جداگانه و استادان هر دو موقعیت در مقایسه با یکدیگر وجود دارد. بنابراین به نظر می‌رسد ‌که برخلاف سایر مؤلفه‌ها و متغیرهای شخصیتی انسان، سبک‌های تدریس و یادگیری چندان از عوامل محیطی متأثر نمی‌شوند.