بررسی عوامل بازدارندة مشارکت در فعالیت‌های ورزشی بیماران دیابتی شهر ارومیه

  در افراد مبتلا به دیابت انجام تمرینات ورزشی کمک زیادی به کنترل وزن، تعادل بهتر قند خون، کاهش نیاز به داروها و انسولین متعادل نگه‌داشتن چربی خون می‌کند. هدف اصلی پژوهش بررسیعوامل بازدارندة مشارکت بیماران دیابتی در فعالیت‌های ورزشی بود. روش پژوهشتوصیفی – تحلیلی است و به شیوۀ میدانی انجام گرفت. جامعۀ آماری شامل ‌3000 نفر از بیماران دیابتی ارومیه است که 341 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامة عوامل بازدارندة مشارکت ورزشی کشکر و همکاران (1386) بود. به‌منظور تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آمار توصیفی و استنباطی (کولموگروف ـ اسمیرنوف، آزمون ‏t‏ ‏مستقل‏ و تحلیل واریانسمکرر و آزمون تعقیبی LSD )‎‎استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت معناداریبین عوامل بازدارندۀ مشارکت در فعالیت‌های ورزشی (ساختاری و زیربنایی، عوامل درون فردی و عوامل بین‌فردی) تفاوت معناداری وجود دارد (887/637F=، 001/0 P=­­).  نتایج آزمون t مستقل نشان داد که در سطح (01/0P<) تفاوت معناداری بین موانعساختاری (006/0r= ، 01/0 P=­­)  و موانع درون‌فردی (001/0r= ، 01/0 P=­­) مشارکت ورزشی زنان و مردان وجود داشت. باتوجه به اینکه موانع ساختاری در اولویت اول مشارکت ورزشی بیماران دیابتی  بود، پیشنهاد می‌شودمسئولانامرنسبتبهکاهش موانع ساختاریبا استفادهازبرنامه‌هایوسیاستگذاریهدفمنداقدام کرده ومشارکتبیماران دیابتی رادرفعالیتورزشیهموارسازند وموجبات رشد و توسعۀ جامعه را فراهم کنند.