بررسی عوامل مؤثر بر توسعۀ دانشگاه مجازی و وضعیت آیندۀ آن در ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر توسعۀ دانشگاه مجازی در کشور و نیز تعیین وضعیت آیندۀ آن انجام شده است. برای تحقق این هدف، از یکی از روش‌های معتبر مدیریت راهبردی به نام «ماتریس سوات»[1] استفاده شده است. در این تحقیق، سعی شده است، به ارزیابی پدیدۀ نوین و با اهمیت دانشگاه مجازی در کشور از طریق شناخت عوامل داخلی و خارجی مؤثر بر توسعۀ دانشگاه مجازی پرداخته شود. جامعۀ آماری این پژوهش، کلیۀ دست‌اندرکاران و صاحب‌نظران عرصۀ یادگیری الکترونیکی و دانشگاه مجازی در سراسر کشور است. نمونۀ آماری این پژوهش را 38 نفر از خبرگان حوزۀ مذکور تشکیل داده‌اند. روش پژوهش، از نوع توصیفی ـ پیمایشی است که با استفاده از پرسشنامه انجام شده است. در مجموع، نتایج حکایت از آن دارد که هر یک از چهار فرضیۀ اصلی بیانگر نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدیدهای موجود در کشور در راستای توسعۀ دانشگاه مجازی و تعیین وضعیت آیندۀ این نوع دانشگاه در کشور است.