بررسی قدرت روش سنجش تراکم استخوان به روش کمی اولتراسوند در مقایسه با روش استاندارد DEXA در تشخیص استئوپروز و استئوپنی

سابقه و هدف: پوکی و شکستگی استخوان از معضلات بزرگی است که کیفیت زندگی زنان یائسه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از آنجا که حدود یک سوم زنان بالای 50 سال از شکستگی در یکی از نقاط ستون مهره، ران و مچ دست رنج می‌برند، شناسایی زنان دچار استئوپنی یا استئوپروز مسئله مورد بحث بالینی و پاراکلینیکی است. هدف از این تحقیق بررسی قدرت روش سنجش تراکم در مقایسه با روش DEXA در تشخیص استئوپروز و استئوپنی در زنان ایرانی است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مشاهده‌ای، 149 زن که به منظور سنجش تراکم استخوان با روش DEXA مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. پس از انجام سنجش تراکم با دستگاه Lunar و کسب رضایت‌نامه، تراکم استخوان به طریقه اولتراسوند و با دستگاه Sonoace 2000 از طریق پاشنه پا هر دو پا انجام شد. اطلاعات اولیه بیماران کسب و در پرسشنامه ثبت گردید. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 5/11±7/53 سال (86-24 سال)، وزن آنها 7/11±0/68 کیلوگرم و اندکس توده بدنی kg/m21/4±7/28 بود. بر اساس DEXA در ستون مهره‌ها، 5/31% استئوپنی و 1/12% استئوپروز داشتند. در حالی‌که این آمار در QUS پای چپ 49% استئوپنی و 1/14% استئوپروز بود. میزان استئوپنی در گروه QUS بالاتر از روش DEXA بود. حساسیت روش QUS پای چپ در گروههای سنی زیر50، 65-50 و بالای 65 سال در مقایسه با DEXA توتال ران بترتیب 6/66%، 5/70% و 100% بود. حساسیت این روش در مقایسه با DEXA ستون مهره نیز بترتیب 6/71%، 3/78% و 4/94% بود. حساسیت روش QUS با افزایش سن زنان افزایش پیدا می‌کند. نتیجه‌گیری: روش QUS از حساسیت مطلوبی در تشخیص موارد استئوپنی یا استئوپروز در زنان یائسه، بخصوص بالای 65 سال، برخوردار است. لذا توصیه می‌شود بعنوان غربالگری از این روش در شناسایی زنان در معرض خطر استفاده شود تا با درمان به موقع از بروز عوارض نامطلوب مثل شکستگی پیشگیری شود.