بررسی مقایسه‌ای ناگویی هیجانی و ابعاد خشونت در دو گروه از معتادین به مواد مخدر و محرک با همتایان سالم

مقدمه: پژوهش‌های انجام گرفته در حوزه­ی اعتیاد بر این نکته تاکید دارند که علاوه بر مداخلات پزشکی، درمان اعتیاد، بدون توجه به عوامل روان­شناختی، ممکن نخواهد بود لذا پژوهش حاضر به بررسی مقایسه‌ای ناگویی هیجانی و ابعاد خشونت در دو گروه از معتادین به مواد مخدر و محرک با همتایان سالم پرداخته است. روش­کار: در این پژوهش علی-مقایسه‌ای در سال 1395، 120 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد 80 نفر وابسته به سوء­مصرف مواد در مرکز دلشدگان شهر تهران (40 نفر معتاد به مواد مخدر و 40 نفر معتاد به مواد محرک) و 40 نفر غیر وابسته به لحاظ ویژگی‌های جمعیت­شناختی در گروه‌های همتا، قرار گرفتند. داده‌ها با مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و سیاهه بروز خشم حالت-صفت اشپیل­برگر گردآوری و با روش تحلیل واریانس چندمتغیره (مانووا) تحلیل گردیدند. یافته­ها: بین سه گروه افراد سالم، معتاد به محرک‌ و مواد مخدر، در ناگویی هیجانی (01/0>P، 17/8=F) و خشونت (01/0>P، 20/7=F) تفاوت‌های معنی­داری مشاهده شد که در این میان افراد معتاد به مخدر، سطوح بالایی از ناگویی هیجانی و خشونت را از خود گزارش می‌کنند. نتیجه­گیری: بین سه گروه افراد سالم، معتاد به محرک­ و مواد مخدر از نظر میزان ناگویی هیجانی و خشونت، تفاوت، وجود دارد. به نظر می­رسد افراد وابسته به مواد مخدر نسبت به افراد سالم و افراد وابسته به محرک، از میزان خشونت و ناگویی هیجان بیشتری برخوردارند.