بررسی مهارت‌های ارتباطی در رفتار کلاسی معلمان و رابطة آن با درصد قبولی دانش‌آموزان دبیرستان های شهر تهران

هدف کلی از این پژوهش بررسی چگونگی استفاده معلمان از مهارت­های ارتباطی در برخورد با دانش­­آموزان و رابطة آن با درصد قبولی دانش­آموزان می­باشد. نمونة آماری این پژوهش، 79 نفر از دانش­آموزان مقطع متوسطة شهر تهران و 67 نفـر از معلمان آن­ها در سال تحصیلـی 88-1387 می­باشد که به روش تصادفی چند مرحله­ای انتخـاب شده­اند. در این پژوهش از روش تحقیق پیمایشـی استفاده شده است و ابزار اندازه­گیری، پرسشنامة محقق ساخته­ای است که بر اساس مهارت­های ارتباطی برگرفته از ویژگی­های اثربخشی ارتباطات میان­فردی (گشودگـی، همدلـی، حمایتگـری، مثبت­گـرایی و تساوی)، تنظیم شده است و شامل 49 عبارت می­باشد. اعتبار پرسشنامه بر پایة آلفای کرونباخ برابر 959/0 به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از جدول فراوانی، آزمون تفاوت میانگین  برای دو گروه مستقل، آزمون همبستگی، و جدول توافقی، تحت نرم­افزار SPSS استفاده شده است. یافته­های پژوهش نشان داد که بین نظر معلمان و دانش­آموزان در مورد استفادة معلمان از مهارت­های ارتباطی تفاوت معناداری وجود دارد.  همچنین معلمان زن نسبت به معلمان مرد  در  استفاده از مهارت­های ارتباطی به نحو بهتری عمل می­کنند و درصد قبولی دخترها نسبت به پسرها بالاتر است. همچنیـن بین استفـادة معلمـان از مهـارت­های ارتباطی و درصد قبولی دانش­آموزان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.