بررسی میزان بقاء و برخی عوامل مؤثر برآن در زنان مبتلا به سرطان پستان جراحی شده در بیمارستان امداد سمنان در سال های 81- 1370 : کاربرد رگرسیون کاکس

سابقه وهدف: سرطان پستان شایع‌ترین سرطان در خانم‌ها و دومین علت مرگ ناشی از سرطان پس از سرطان ریه می‌باشد. میزان بقاء شاخص مهمی جهت ارزیابی تأثیرات روش‌های درمانی و تشخیصی در سرطان پستان می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بقای سرطان پستان دربیمارانی می باشد که تحت جراحی Modified Radical Mastectomy درسمنان قرارگرفته‌اند. مواد و روش‌ها: دراین مطالعه پرونده تمام بیمارانی که از سال 1370 تا پایان سال 1381 در بیمارستان امداد سمنان تحت جراحی Modified Radical Mastectomy قرارگرفته بودند بررسی شده و داده‌های مورد نیاز استخراج شد. سپس با مراجعه مستقیم به آدرس بیماران علاوه بر تکمیل اطلاعات، بیماران از نظر وضعیت حیاتی پیگیری شدند. یافته‌ها: میانگین (± انحراف معیار) سن بیماران 0/14± 5/51 سال، شایع‌ترین نوع بدخیمی کارسینوم مجاری مهاجم (Invasive Ductal Carcinoma) با 80 درصد موارد و 42 درصد بیماران در مرحله III به ترتیب بیماری مراجعه کرده بودند. افزایش سن(002/0= P) و مرحله بیماری (000/0= P ) با کاهش میزان بقاء ارتباط معنی‌دار آماری داشتند. میزان بقای 5 و 10 ساله درمرحلهI ، 100 درصد، درمرحله II به ترتیب 77 درصد و 65 درصد، درمرحله III 23 درصد و 12 درصد و در کل 58به ترتیب درصد و 47 درصد بود. دو نفر بیمار مراجعه کننده در مرحله IV بیماری قبل از 5 سال فوت نمودند. نتیجه‌گیری: میزان بقای بیماران جراحی شده در مرحله I و II با مطالعات مشابه برابر بود ولی در مرحله III و IV میزان بقاء در سمنان پایین‌تر بود. هم‌چنین میزان بقای 5 و 10 ساله بیماری در کل نیز نسبت به اکثر مطالعات در سایر نقاط کمتر بود. مراجعه بیماران در مراحل بالای بیماری و عدم وجود امکانات شیمی درمانی و رادیوتراپی در سمنان از علل میزان بقای پایین‌تر بیماران می‌باشند. لذا آموزش به خانم‌ها درجهت شناسایی سرطان پستان در مراحل اولیه، باید با جدیت بیش‌تری توسط مراکز بهداشتی دنبال شود.