بررسی میزان گرایش دبیران مقطع متوسطه استان گیلان به انجمن های علمی-آموزشی معلمان

یکی از نشانه های رشد هر جامعه وجود انجمن ها و نهادهای غیر دولتی در آن جامعه می باشد.امروزه انجمن های علمی نوعی سرمایه اجتماعی محسوب می شوند و دارای کارکردهای آشکار و پنهان متعددی برای نظام آموزشی می باشند.مقاله حاضر حاصل بخشی از پژوهشی است که به شناسایی راهکارهای علمی تقویت انجمن های علمی-آموزشی معلمان استان گیلان می پردازد.ر.ش مطالعه در این تحقیق روش پیمایشی است،جامعه آماری شامل کلیه دبیران مقطع دبیرستان  در رشته هایی است که دارای انجمن علمی مانند ریاضی،فیزیک،شیمی،زبان ادبیات،علوم اجتماعی،و روان شناسی بودهاند.حجم نمونه با توجه به جدول مورگان در حدود 354 نفر بوده که 99 نفر آنان را عضو 355 نفر را غیر عضو تشکیل می دهند..شیوه نمونه گیری ترکیبی از روشهای نمونه گیری تصادفی ساده،نمونه گیری تصادفی طبقه ای و نمونه گیری طبقاتی سیستماتیک می باشد.ابزار تحقیق پرسشنامه بوده که پس از تست مقدماتی و سنجش اعتبار و پایاییی بر روی جامعه آماری توزیع گردید.نتایج به دست آمده نشان میدهد بین سن و مدرک تحصیلی با میزان آشنایی و مشارکت در انجمنهای علمی-آموزشی رابطه ای معنی دار وجود دارد،ولی بین سن و مدرک تحصیلی با نوع نگرش معلمان در خصوص انجمن های علمی-آموزشی رابطه معنی داری وجود ندارد.همچنین بین جنس،محل سکونت،سنوات خدمت با میزان آشنایی نوع نگرش و میزان مشارکت در خصوص انجمن های علمی -آموزشی رابطه معنی داری وجود ندارد.و سرانجام بین میزان آشنایی با نوع نگرش و میزان مشارکت در انجمن های علمی-آموزشی معلمان رابطه معنی دار وجود دارد:و نیز بین نوع نگرش با میزان مشارکت در انجمن های علمی-آموزشی معلمان رابطه معنی دار مشاهده گردیده است.