بررسی واژنیت های باکتریال و مقایسه چهار روش تشخیص آزمایشگاهی تریکومونیازیس در مراجعان به مراکز درمانی شهرستان ارومیه

  بررسی واژنیت های باکتریال و مقایسه چهار روش تشخیص آزمایشگاهی   تریکومونیازیس در مراجعان به مراکز درمانی شهرستان ارومیه   همایون بابازاده [1] ، حبیب محمدزاده [2] ، مهیار مستقیم [3]   فصلنامه دانشکده پرستاری و مامایی   سال دوم، شماره سوم، پائیز 1383   چکیده   مقدمه: تریکوموناس واژینالیس، تک یاخته یوکاریوت تاژکداری است که در مجاری ادرار، سرویکس و فورنکس خلفی واژن افراد آلوده، دیده می‌شود. بیماری ناشی از آن، تریکومونیازیس نام دارد. روش های متفاوتی جهت تشخیص آزمایشگاهی انگل وجود دارد که متداول‌ترین آنها روش گسترش مرطوب [4] و کشت می‌باشد.   مواد و روش‌ها: در این مطالعه ترشحات واژن 817 نفر از زنان مراجعه کننده به درمانگاههای مختلف دانشگاه علوم پزشکی ارومیه از نظر وجود تریکوموناس واژینالیس با چهار روش گسترش مرطوب، رنگ آمیزی گیمسا، رنگ آمیزی پاپانیکولا و کشت بررسی و نتایج هر چهار آزمایش با هم مقایسه گردید.   یافته ها: از میان 22 نمونه مثبت، 15 نمونه با گسترش مرطوب، 15 نمونه با رنگ آمیزی گیمسا، 15 نمونه با رنگ آمیزی پاپانیکولا و تمامی 22 نمونه با روش کشت، مثبت تشخیص داده شدند. حساسیت روش های یاد شده به ترتیب 68 درصد، 79 درصد و 100 درصد و ویژگی آنها به ترتیب 100 درصد، 99 درصد، 99 درصد و 100 درصد محاسبه گردید. ارتباط تمامی تست ها با هم معنی دار و ارتباط دو روش کشت و گسترش مرطوب براساس تست کایا از سایرین بیشتر بود. علاوه بر مطالعه ترشحات واژینال از نظر تریکوموناس واژینالیس، تعداد 594 عدد از نمونه ها جهت بررسی سایر عوامل میکروبی دخیل در بیماری واژنیت، روی محیط های کشت باکتریولوژیکی نیز کشت داده شدند. میکروارگانیسم ایزوله شده عبارتند از: کاندیدا آلبیکنس 6 مورد، اشرشیا کولی 23 مورد، اشرشیا کولی بتاهمولیتیک 7 مورد، کلبسیلا 8 مورد، پسودوموناس 2 مورد، استافیلوکوک ارئوس 7 مورد، استرپتوکوک بتاهمولیتیک 4 مورد و انترکوکوس فکالیس 10 مورد.   بحث و نتیجه گیری: کشت تریکوموناس واژینالیس در محیط کشت دیاموند با حساسیت 100% روشی استاندارد و ایده آل می‌باشد لذا پیشنهاد می شود به هنگام کشت های باکتریولوژیکی ترشحات واژینال ضمن تشخیص واژنیت های باکتریال، جهت تشخیص تریکوموناس واژینالیس حتما از محیط کشت اختصاصی انگل (کشت دیاموند) نیز استفاده گردد.  �  واژه های کلیدی: واژنیت باکتریال، تریکومونیازیس فصلنامه دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، سال دوم، شماره سوم، ص 112- 121، پائیز 1383   [1] - مربی گروه میکروب شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه   [2] - مربی گروه انگل و قارچ شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه   [3] - مربی گروه انگل شناسی و قارچ شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه   Wet Mount - [4]