بررسی وضعیت خودشکوفایی با برخی از عوامل جمعیت‌شناختی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1394

مقدمه: خودشکوفایی میل به بهتر و بهتر شدن نسبت به آن چه که یک فرد هست و آن چیزی کــه یک فرد ظرفیت شدن آن را دارد، می­باشد. از آنجایی که خودشکوفایی یکی از مولفه­ های سلامت روان است این پژوهش با هدف بررسی وضعیت خودشکوفایی با برخی عوامل مرتبط جمعیت شناختی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد. روش­ ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در بین 316 دانشجوی دانشکده­های پرستاری و مامایی، پزشکی، پیراپزشکی و بهداشت دانشگاه علوم­پزشکی گلستان از طریق نمونه­گیری در دسترس در سال 1394 انجام گرفت. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه باورهای خودشکوفایی بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (درصد و فروانی) و تحلیلی (کراسکال والیس و کای اسکوئر)  و از طریق نرم­ افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: از مجموع شرکت­کنندگان 78/1 درصد مونث، 57/7 درصد قومیت فارس و میانگین سنی آنان (1/794±20/91) بود. نتایج باور خود شکوفایی دانشجویان نشان داد که 2/14 درصد عقاید عالی، 59/5 درصد عقاید خوب، 21/8 درصد تعدیل عقاید و 4/4 درصد عقاید مانع بود. بین متغیرهای جنسیت (p=0.007)، نوع رشته تحصیلی (P=0.042) ، محل سکونت، (P=0.064) با باور خودشکوفایی ارتباط معنی ­دار آماری وجود داشت. نتیجه ­گیری: خود شکوفایی اکثر دانشجویان در سطح عالی و خوب بود. اما دانشجویان مونث، رشته پزشکی و ساکن در خوابگاه میزان باور خودشکوفایی بالاتری نسبت به سایر دانشجویان داشته­ اند.