بررسی و تعیین مناسبترین روش سمپاشی به منظور کاهش و بهینه‌سازی مصرف سم در محصول چغندرقند در دزفول1

به منظور بررسی روش­های مختلف سمپاشی جهت کاهش و بهینه­سازی مصرف سم در محصول چغندرقند، آزمایشی در سال زراعی 82-1381 در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول در قالب طرح آماری بلوک­های کامل تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار اجرا شد.  تیمارهای آزمایشی شامل سمپاشی با سمپاش پشت تراکتوری بوم­دار، سمپاشی با سمپاش پشتی موتوری،  سمپاشی با سمپاش پشتی بوم­دار مجهز به میکرونر، و بدون سمپاشی  بودند.  در این آزمایش دو مرحله سمپاشی اجرا شد، قبل از کاشت با استفاده از سم رونیت به میزان  2 لیتر در هکتار و دیگری بعد از کاشت در اوایل فصل رشد، با استفاده از سموم پیرامین (Pyramin)و  بتانال (Betanal).  در فواصل زمانی مختلف، با نمونه­گیری از علف­های هرز در سطح پلات­ها چگونگی اثر تیمارها بر تعداد و رشد علف­های هرز بررسی شد.  صفات اندازه­گیری شده شامل تعداد علف­های هرز، وزن تر و خشک علف­های هرز، و تعداد و وزن ریشة ذخیره­ای چغندرقند (عملکرد) بود.   نتایج تجزیه واریانس صفات اندازه­گیری شده نشان داد که بین تعداد علف­های هرز در نمونه­برداری مرحله اول و دوم و تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی­داری وجود ندارد و بین وزن تر و خشک علف­های هرز و تعداد و وزن ریشة ذخیره­ای (عملکرد) در تیمارهای مختلف مورد آزمایش در سطح احتمال 1 درصد اختلاف معنی­داری وجود دارد.  همچنین نتایج تجزیه واریانس صفات اندازه­گیری شده نشان داد که با سمپاشی با سمپاش مجهز به میکرونر بالاترین عملکرد محصول چغندرقند به دست می­آید و بقیة تیمارها در یک سطح  آماری قرار دارند.