بررسی کیفیت زندگی جانبازان قطع عضو در استان مازندران

چکیده زمینه و هدف: قطع عضو یکی از شایعترین معلولیت های حرکتی است که اختلالات جسمی، رفتاری و روانی پس از آن از مشکلات جدی جانبازان قطع عضو است. هدف این مطالعه تعیین کیفیت زندگی جانبازان قطع عضو استان مازندران در سال 1389 است. مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است. در این مطالعه وضعیت کیفیت زندگی کلیه جانبازان قطع عضو استان مازندران با روش نمونه گیری ساده و با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک خودساخته و پرسشنامه استاندارد و ایرانی ارزیابی سلامت عمومی با ساختار کوتاه (SF-36) ارزیابی شده است. یافته ها: از 575 جانباز دارای قطع عضو، (52/44%) 256 نفر با میانگین سنی 6/2 ± 44/46 سال و محدوده سنی 20 تا 70 سال پرسشنامه های تحقیقاتی را تکمیل نمودند. کلیه جانبازان مرد، 9/94% متاهل، و 8/78% دارای تحصیلات دیپلم و یا زیر دیپلم بودند. بیشترین میانگین شاخص های پرسشنامه SF-36 مربوط به سلامت روان برابر با 21± 35/54 و کمترین میانگین مربوط به محدودیت در نقش فیزیکی برابر با 31/20 ± 42/36 می باشد. فقط (6/1%) 4 نفر برای شاخص میزان سلامت عمومی دارای حد عالی بودند. نتیجه گیری: به نظر می‌رسد که اکثریت جانبازان از سطح کیفیت زندگی قابل قبولی برخوردار نیستند که می تواند ناشی از عدم دریافت سطوح خدمات درمانی و توانبخشی مناسب باشد