برون‌داد پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بر اساس شاخص هرش (h index) و پارامتر m تا پایان سال 2012

مقدمه: یکی از مهم‌ترین روش‌های ارزیابی همزمان کمی و کیفی برون‌داد پژوهشی پژوهشگران، مرکز های پژوهشی و واحدهای دانشگاهی، به‌کارگیری شاخص هرش(شاخص h) و پارامتر m است. این شاخص‌ها برای تعیین بهره‌وری، تاثیر و رتبه‌بندی گروهی از پژوهشگران مانند گروه‌های آموزشی، دانشکده، دانشگاه یا کشور کاربرد دارد. هدف: تعیین برون‌داد پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بر اساس شاخص هرش و پارامتر m مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع پیمایشی و توصیفی و جامعه‌ی پژوهش بر اساس آخرین آمار سال 1391 خورشیدی(2012 میلادی) تمام اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان(355 نفر) بودند. داده‌های اصلی پژوهش شامل شاخص هرش و سن پژوهشی افراد به صورت سرشماری برای همه افراد از پایگاه استنادی اسکوپوس بازیابی و پارامتر m برای هر فرد محاسبه شد. نرم‌افزار SPSS (نسخه 17) برای تجزیه و تحلیل داده‌ها بکار رفت. نتایج: میانگین کلی شاخص هرش و پارامتر m به‌ترتیب 59/0 و 09/0 بود. از دانشکده‌ها، دانشکده بهداشت بیشترین میانگین شاخص هرش 91/0 و بیشترین میانگین پارامتر m، 15/0 را نشان داد. میانگین شاخص هرش برای مرتبه‌های استاد، دانشیار، استادیار و مربی به‌ترتیب 71/3، 52/1، 51/0و 04/0 و برای پارامتر m به‌ترتیب 42/0، 24/0، 09/0 و 01/0 بدست آمد. در دانشکده پزشکی، گروه پزشکی اجتماعی با شاخص هرش 50/2، بیشترین میانگین را داشت. بیشترین شاخص هرش به طور مطلق 10 بود که به عضو هیات علمی گروه داخلی دانشکده پزشکی و بیشترین پارامتر m به طور مطلق 00/1 محاسبه شد که به عضو هیات علمی گروه اورولوژی دانشکده پزشکی تعلق داشت. بر اساس شاخص هرش در بین دانشکده‌ها، مرتبه اعضای هیات علمی و در گروه های آموزشی دانشکده پزشکی اختلاف معنی‌دار آماری وجود داشت(05/0P<). در بین اعضای هیات علمی بر اساس جنس یا حوزه موضوعی(بالینی و پایه) اختلاف معنی‌دار آماری بدست نیامد(05/0P>). نتیجه‌گیری: میانگین برون‌داد پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بر اساس شاخص هرش و پارامتر m در مقایسه با پژوهش‌های فرامرزی و حتی بومی در دسترس، خواه از نظر کمی یا کیفی(استنادها) در مرتبه پایین قرار می‌گیرد که پیشنهادهایی برای رشد این شاخص ها ارایه شده است.