بهره‌برداری آب‌های نامتعارف جهت آبیاری گیاه فلفل دلمه‌ای (Capsicum annum) تحت شرایط گلخانه‌ای

سابقه و هدف: افزایش روز افزون جمعیت همگام با معضل بحران جهانی منابع آب شیرین، استفاده از منابع آب نامتعارف در بخش کشاورزی، به عنوان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده‌ی آب شیرین، به ویژه در مناطق خشک و نیمه‌خشک را ضروری می‌سازد. از طرفی شوری یکی از مهمترین تنش‌های محیطی است که رشد و عملکرد گیاهان را محدود می‌کند. یکی از روش‌های غلبه بر مشکلات تنش شوری، شناخت میزان تحمل شوری گیاهان زراعی و باغی می‌باشد. هدف از این پژوهش امکان‌سنجی استفاده از آب دریای خزر جهت آبیاری گیاه فلفل دلمه‌ای (Capsicum annum) رقم کالیفرنیا واندر تحت شرایط گلخانه‌ای بود. مواد و روش‌ها: در این تحقیق از 5 سطح اختلاط آب دریا و آب شهری، جهت بررسی اثر آن بر روی عملکرد و اجزای عملکرد گیاه فلفل دلمه‌ای رقم کالیفرنیا واندر استفاده شد. این تحقیق بر پایه طرح کاملاً تصادفی و با 3 تکرار در سال 1394 در گلخانه تحقیقاتی گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در گلدان اجرا گردید. گلخانه مورد استفاده در شمال کشور ایران و در شهر گرگان با موقعیت جغرافیایی 36 درجه و 51 دقیقه طول شمالی و 54 درجه و 16 دقیقه عرض شرقی و ارتفاع 3/13 متر از سطح دریا واقع بود. بافت خاک مورد استفاده در این طرح سیلتی رسی بود. در این پژوهش مقادیر شوری آب آبیاری شامل (5/0، 0/3، 5/5، 0/8 و 5/10 دسی‌زیمنس بر متر) بود. در انتها تحلیل آماری صفات مورد بررسی (تعداد میوه برداشت شده، متوسط وزن تر میوه، متوسط وزن خشک میوه، عملکرد در واحد سطح و بهره‌وری مصرف آب مبتنی بر وزن تر میوه) با استفاده از نرم‌افزار SAS (ver 9.0) انجام گرفت. مقایسه میانگین‌ها نیز با استفاده از آزمون LSD در سطح 5 درصد انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سطوح مختلف شوری بر تعداد میوه، وزن تر و خشک میوه، عملکرد و بهره‌وری مصرف آب در سطح یک درصد معنی‌دار شد. نتایج نشان داد که تیمار 10 درصد اختلاط آب دریا و آب شهری در مقایسه با سایر رژیم‌های مورد بررسی پس از تیمار شاهد دارای بیشترین میزان متوسط وزن تر و خشک میوه برداشت شده، تعداد میوه برداشت شده، عملکرد در واحد سطح و بهره‌وری مصرف آب بوده است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که افزایش سطوح مختلف شوری منجر به کاهش تمامی صفات شد، بطوری‌که افزایش شوری آب آبیاری از 5/0 به 0/3 دسی‌زیمنس بر متر منجر به کاهش وزن تر میوه و عملکرد به میزان 5/50 و 4/48 درصد شد. نتایج نشان دهنده این موضوع بوده که گیاه فلفل دلمه‌ای به شوری حساس است و اختلاط آب دریا و شهری جهت آبیاری این گیاه قابلیت اجرایی در شرایط گلخانه‌ای ندارد.