بهره‌برداری بهینه از مخزن با استفاده از طرح‌واره‌های ژنتیک و مجموعه ذرات (مطالعه موردی: سد علویان)

در این مطالعه، به­منظور بهره­برداری بهینه از آب سد علویان، از دو روش فرا­ابتکاری (بهینه­سازی مجموعه ذرات و طرح­واره ژنتیک) استفاده شد. کارآیی روش­ها با شاخص­های قابلیت اعتماد، آسیب­پذیری و پایداری ارزیابی گردید. تابع هدف به­صورت کمینه­سازی مجموع مربعات نسبت کمبود به تقاضای بیشینه در طول دوره آماری 1372 تا 1392 تعریف گردید. نتایج طرح­واره منتخب با نتایج سیاست بهره­برداری استاندارد مقایسه شد. نتایج نشان داد که طرح­واره مجموعه ذرات با شاخص­های قابلیت اعتماد، آسیب­پذیری و پایداری به­ترتیب معادل با 11/80، 91/84 و 89/55 درصد، مناسب­تر از طرح­واره ژنتیک به­ترتیب با 94/78، 91/75 و 3/46 درصد می­باشد. با توجه به شاخص­های محاسبه­شده برای روش سیاست بهره­برداری استاندارد که در آن شاخص­های قابلیت اعتماد، آسیب­پذیری و پایداری به­ترتیب معادل با 83/70، 92/98 و 24/8 درصد بود، می­توان نتیجه گرفت که طرح­واره مجموعه ذرات مناسب­تر از  طرح­واره ژنتیک می­باشد.