به‌کارگیری روش تصمیم‌گیری گروهی چند معیاره مکانی در تعیین مکان‌های بهینه‌ی پل‌های هوایی (مورد: منطقه یک شهر مشهد)

نصب تجهیزات ترافیکی و وسایل ایمنی در معابر عمومی می‌توانند نقش مهمی در جلوگیری از بروز حوادث و سوانح رانندگی ایفا نمایند. در این بین، نقش پل‌های عابر پیاده بیش از دیگر تجهیزات قابل توجه است. عدم جانمایی صحیح و بهینه پل‌های هوایی عابر پیاده منجر به کاهش استفاده از آن‌ها و افزایش تصادفات و غیره می‌گردد. امروزه، تلفیق تحلیل‌های تصمیم‌گیری چند معیاره(MCDA) مشارکتی باقابلیت‌ها و پردازش‌های سامانه‌های اطلاعات مکانی (GIS)، توانمندی‌های منحصربه‌فردی را برای تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی‌های مکانی در اختیار مدیران شهری قرار داده است. در این راستا، افراد با مشارکت یکدیگر و با ارائه‌ی اولویت‌ها، نگرش و عقاید خود، در فرایند تصمیم‌گیری مکانی گروهی در حوزه‌های مختلف ایفای نقش می‌کنند. این پژوهش با در نظر گرفتن معیارهای مختلف و با استفاده از روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره‌ی گروهی (در دو بخش فردی و گروهی) به حل مسأله‌ی جانمایی بهینه‌ی پل‌های هوایی در شهر مشهد می‌پردازد. دربخش تصمیم‌گیری مکانی فردی، از تعدادی معیار (مکانی وغیرمکانی) و عملگر میانگین وزن‌دار مرتب شده (OWA) برای ارزیابی و رتبه‌بندی گزینه­های مکانی (مکان‌های مناسب برای پل‌های هوایی)، استفاده گردید. همچنین، دربخش گروهی تصمیم­گیری مکانی (بخش ادغام نظرات یا نقشه های فردی)، از روش اکثریت فازی (Fuzzy Majority) استفاده شد. بدین ترتیب گزینه­ها جهت انتخاب مناسب­ترین مکان برای استقرار پل‌های هوایی در منطقه یک شهرمشهد، رتبه‌بندی گردیدند. بر اساس نتایج به دست آمده، گزینه‌ها بر طبق نظر گروه تصمیم‌گیران برای احداث پل هوایی،  به ترتیب خیابان‌های اصلی احمدآباد، فرامرز عباسی، فلسطین و سازمان آب رتبه بندی و پیشنهاد گردیدند.