بین‌المللی شدن یوآن و تأثیر آن بر روابط اقتصادی جمهوری اسلامی ایران با چین

یکی از موضوعات مهم در اقتصاد سیاسی بین‌الملل به موضوع پول مربوط می‌شود. این موضوع از آنچنان اهمیتی برخوردار است که ریشه‌های جنگ جهانی دوم را نیز به آشفتگی ایجاد شده در زمینه مدیریت بین‌المللی پول در دهه 1930 نسبت داده‌اند. بر این اساس، با پایان جنگ، سازوکار جدیدی به نام صندوق بین‌المللی پول، و براساس دلار آمریکا، به‌منظور مدیریت امر مزبور ایجاد گردید. با وجود این، بتدریج نظام شکل گرفته بر اساس دلار رو به ضعف نهاد و ورود ارزهای دیگری در این زمینه مورد توجه جهانیان قرار گرفت. در این راستا، تقویت قدرت اقتصادی چین، پس از آغاز سیاست درهای باز از اواخر دهه 1970 توسط این کشور، منجر به توجه فزاینده جهانی به یوآن به‌عنوان یکی از ارزهای عمده در مقولات مختلف اقتصادی گردید و طی سال‌های اخیر مقالات و نوشتارهای مختلفی در خصوص بین‌المللی شدن یوآن به رشته تحریر درآمدند. دغدغه ایجاد شناخت از شرایط اقتصادی کشوری همانند جمهوری اسلامی ایران، به‌عنوان یکی از بازیگران رسمی نظام بین‌الملل و دارای رویکرد کلی انقلابی و غیرهمسو با منافع غرب، به‌ویژه با دولت آمریکا، نویسنده نوشتار حاضر را بر آن داشت تا ضمن ارائه نگاهی توصیفی- تحلیلی به موضوع جایگاه یوآن در نظام اقتصادی جهانی و ملزومات بین‌المللی شدن آن، مقوله روابط اقتصادی دو کشور ایران و چین را در چارچوب آن بویژه در دوره خروج آمریکا از توافق هسته‌ای برجام و اعمال تحریم‌های یکجانبه آن کشور علیه جمهوری اسلامی ایران، مورد ارزیابی قرار دهد. تجزیه و تحلیل نوشتارها و سوابق موجود بیانگر آن است که روابط اقتصادی دو کشور ایران و چین بویژه پس از خروج آمریکا از توافق برجام به‌سمت یوآنی شدن در کلیه ابعاد خود در حال پیش‌روی است.