تأثیر درمان غیرجراحی پریودنتال بر شاخص کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان

مقدمه: بیماری پریودنتیت به عنوان یک معضل بهداشتی دهانی مهم با اثر بر سلامت سیستمیک و کیفیت زندگی بیماران می­باشد. این مطالعه جهت بررسی تغییرات شاخص کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان در بیماران مبتلا به بیماری­های پریودنتال بعد از انجام فاز درمان غیر جراحی پریودنتال طراحی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه کلینیکی، 60 بیمار که تنها نیازمند فاز یک درمان پریودنتال (درمان غیر جراحی) بودند، وارد مطالعه شدند. برای هر یک از بیماران پرسشنامه Oral lmpact on Daily Performance (OIDP) قبل از درمان و یک ماه بعد از درمان فاز یک غیر جراحی پریودنتال کامل گردید. نمرات شاخص اندازه‌گیری و مقایسه شد و ارتباط آن با سن ، جنس و نوع بیماری پریودنتال بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که کیفیت زندگی در بیماران دچار بیماری پریودنتال می­تواند بعد از درمان فاز غیرجراحی پریودنتال بهبود یابد. همچنین تفاوتی بین نتایج تغییرات در کیفیت زندگی در دو گروه بیماران مورد بررسی (ژنژیویت مزمن جنرالیزه و پریودنتیت مزمن جنرالیزه خفیف) دیده نشد. از نظر جنس و سن نیز تفاوت معنی­داری در میزان تغییرات در شاخص کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان مشاهده نشد. نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده، بیماری پریودنتال می­تواند تأثیر به سزایی در کیفیت زندگی بیماران مبتلا داشته باشد و درمان غیرجراحی پریودنتال می­تواند موجب بهبود شاخص کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و عملکرد روزانه این افراد گردد.