تأثیر سازوکار‌های انتقال دانش بر اجرای انتقال آن با میانجی توانایی مشارکت، در سازمان‌های آموزشی شهر تهران

هدف تحقیق پیش رو، بررسی تأثیر سازوکار­های انتقال دانش بر اجرای انتقال آن با درنظرگرفتن توانایی مشارکت به‎عنوان عاملی میانجی است. سازوکار­های انتقال شامل همانندسازی و سازگارسازی، و توانایی مشارکت شامل اعتماد، مراوده، و سازش در نظر گرفته شده است. این پژوهش براساس هدف از نوع کاربردی و براساس شیوة گردآوری داده­ها توصیفی- همبستگی است. در این تحقیق سه فرضیه دربارة روابط سازوکار­های انتقال، توانایی مشارکت، و اجرای انتقال دانش با انتخاب 52 نمونة انتقال دانش از سازمان­های آموزشی شهر تهران آزمون شد. روش نمونه­گیری به صورت اتفاقی بوده، و داده­ها با ابزار پرسشنامه جمع­آوری شده است. تجزیه‌وتحلیل داده­ها نیز با نرم‌افزارهای SPSS و Amos انجام گرفت. یافته­ها نشان داد سازوکارهای انتقال تأثیر مستقیمی بر توانایی مشارکت می‌گذارد. همچنین، توانایی مشارکت تأثیر مستقیمی بر اجرای انتقال دانش دارد. بنابراین، بهبود سازوکارهای انتقال و توانایی مشارکت می­تواند به بهبود اجرای انتقال دانش منجر شود. نتایج آزمون سبل و تحلیل بوت‌استرپ نیز تأییدکنندة نقش میانجی توانایی مشارکت است.