تأثیر سرمایه اجتماعی بر توانمندسازی روان شناختی با نقش میانجی سرمایه فکری

      توانمندسازی کارکنان به عنوان یک سازه مهم می­تواند نقش حیاتی در اثربخشی سازمان داشته باشد. در رویکرد روان­شناختی توانمندسازی، تئوی شناخت اجتماعی مبنا قرار می­گیرد. این تئوری، یک چارچوب مفید برای تجزیه و تحلیل احساس افراد از میزان توانمندی خود فراهم می­آورد. پژوهش حاضر نیز به منظور بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر توانمندسازی روانشناختی با نقش میانجی سرمایه فکری صورت پذیرفت. پژوهش براساس هدف کاربردی و از جهت شیوه گردآوری داده‌ها توصیفی از نوع همبستگی است. گردآوری داده‌‌ها با بررسی‌‌های کتابخانه‌‌ای و روش میدانی انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌‌های پژوهش از پرسش­نامه­های استاندارد سرمایه اجتماعی ناهایت و گوشال (1998)، سرمایه فکری بونتیس (1998) و توانمندسازی روان­شناختی اسپریتزر (1995) استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش را کلیه پرستاران بیمارستان خاتم الانبیاء زاهدان با 250 نفر تشکیل دادند، که مطابق جدول مورگان 150 نفر به­عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه­گیری تصادفی ساده بود. جهت تعیین پایایی پرسش­نامه­ها از آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد. که میزان آن برای هر سه پرسش­نامه بالاتر از 7. بود. مقادیر بدست آمده برای، روایی همگرا و واگرا  نیز نشان­دهنده روایی پرسش­نامه­ها بود. تجریه و تحلیل داده­ها با کمک نرم­افزار­های SPSS و SMART PLS انجام پذیرفت. نتایج آزمون فرضیات نشان داد سرمایه اجتماعی از طریق متغیر میانجی سرمایه فکری بر توانمندسازی روان­شناختی پرستاران بیمارستان خاتم الانبیاء زاهدان تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین از میان ابعاد سرمایه اجتماعی بعد اعتماد بیشترین تأثیر (38/0) را بر توانمندسازی روان­شناختی پرستاران دارد.