تأثیر شرایط خشک کردن چوب راش بر pH، ظرفیت بافرکنندگی و مقاومت اتصال آن با رزین اوره- فرمالدهید

در این تحقیق، ویژگی‏های شیمیایی لایه سطحی چوب راش اندازه‏گیری شده و کیفیت اتصال آنها مورد مطالعه قرار گرفت. از چوب راش عاری از عیب‏های ظاهری نمونه‌برداری شده و میزان رطوبت قبل از خشک کردن آن در سه سطح 30، 40 و 50% (مبنا: وزن خشک) تنظیم شد. بعد از کاهش رطوبت تا رطوبت تعادل در هوای آزاد (دمای 21 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 30%) نمونه‎های چسبانده شده با چسب اوره- فرم‎آلدهید تهیه و مقاومت برشی اتصال آنها اندازه‎گیری گردید. pH، ظرفیت بافرکنندگی اسیدی و قلیایی لایه سطحی و لایه‏ای به عمق 5/0 میلی‌متر از سطح چوب اندازه‏گیری شد. با زیاد شدن مقدار رطوبت قبل از خشک کردن چوب‏ها، مقاومت‌کششی اتصال کاهش یافت، ولی تأثیر آن معنی‏دار نبود. تأثیر این عامل بر درصد شکست در چوب در سطح اعتماد آماری 99% معنی‏دار شده و میانگین‏ها در دو گروه مجزا قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری نشان می‏دهد که تأثیر pH لایه عمقی بر مقاومت‌کششی و تأثیر آن بر درصد شکست در چوب در سطح اعتماد آماری زیادتر از 95% معنی‏دار شد. در اثر زیاد شدن رطوبت اولیه لایه‏ها، pH لایه سطحی چوب افزایش یافته و در اثر زیاد شدن pH مقاومت اتصال چوب با رزین اوره- فرمالدهید کم گردید. نتایج نشان دادند که کمترین ظرفیت بافرکنندگی اسیدی مربوط به نمونه‏های با 40% رطوبت قبل از خشک کردن بود. در اثر زیاد شدن ظرفیت بافرکنندگی اسیدی لایه سطحی، مقاومت‌کششی کاهش یافته و درصد شکست در چوب افزایش یافت. تأثیر ظرفیت بافرکنندگی اسیدی لایه سطحی بر مقاومت کششی معنی‏دار نبوده، ولی تأثیر آن بر درصد شکست در چوب در سطح اعتماد آماری 99% معنی‏دار شد.