تأثیر شرایط مختلف عمل‌آوری بر دوام خاک‌های رسی تثبیت‌شده با آهک (مطالعه‌ی ریز‌ساختاری و درشت‌ساختاری)

خاک­های رسی عموماً در حالت خشک، سختی و مقاومت مناسب دارند. اما در حضور آب، دچار افت سختی و مقاومت زیاد شده، که موجب کاهش ظرفیت باربری و افزایش نشست و تراکم­پذیری خاک می­گردد. در پروژه­های عمرانی، خاک­های رسی، بخصوص رس­های نرم، با استفاده از آهک تثبیت می‏شوند. در پژوهش حاضر، نمونه­های خاک رسی کائولینیت، با 10، 15 و 20 درصد آهک تثبیت و در دمای 27 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 2±98 درصد عمل­آوری شدند. سه سری خاک مطالعه شد: نمونه­های اول پس از 14 روز، نمونه­های دوم پس از 28 روز و نمونه­های سوم پس از 14 روز عمل­آوری در آب، مستغرق شده و سپس آزمایش ­گردیدند. در راستای مطالعه درشت­ساختاری نمونه­ها تحت آزمایش تک­محوری و مطالعه ریزساختاری و ترکیبات سیمنتاسیون حاصل از واکنش خاک- آهک، آزمایش پراش اشعه ایکس (XRD)، عکس­های میکروسکوپی الکترون پویشی (SEM) و طیف­سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDS یا EDX) انجام گردید. نتایج نشان داد که با استفاده از 10% آهک، نمونه­هایی که بعد از 14 روز عمل­آوری و 14 روز در آب مستغرق شده­اند، در مقایسه با نمونه­ها 28 روزه، به­واسطه­ی نفوذ آب و به دنبال آن شکسته و ضعیف شدن استحکام ترکیبات سیمنتاسیون، 65% کاهش مقاومت داشتند. همچنین، در هر دوی مطالعات درشت‏ساختاری و ریز‏ساختاری، برای دست‏یابی به مقاومت مناسب، میزان آهک بهینه حدود 10% است.