تأثیر شکل و مدل طراحی آموزشی بر انگیزش و پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی (ADHD)

مقدمه: اختلال نقص توجه-بیش فعالی در دهه‌های اخیر شیوع روبه رشدی داشته است. یکی از مهمترین جنبه‌های درگیر در آن، عملکرد تحصیلی است. در خصوص مداخلات آموزشی مؤثری که می‌تواند منجر به بهبود عملکرد تحصیلی مبتلایان گردد، شناخت کمی وجود دارد. روش ‌بررسی: تعداد 45 نفر با در نظر گرفتن فاکتورهای تحقیق و اخذ رضایت در 3 گروه 15 نفره نسبتاً متجانس (گروه آموزش سنتی، آموزش الکترونیکی و آموزش ترکیبی) جای گرفتند. هر گروه بر اساس محتوای طراحی شده (7 واحد درسی هر یک بر اساس یکی از مدل‌های طراحی آموزشی) طی 7 هفته در معرض آموزش قرار گرفتند. پرسشنامه انگیزش تحصیلی (ISM) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون برای هر 3 گروه و پرسشنامه محقق ساخته پیشرفت تحصیلی برای هر 3 گروه و در هر 7 واحد به‌صورت پس آزمون اجرا گردید. یافته‌ها: نتایج آزمون تی همبسته در مقایسه پیش آزمون و پس آزمون انگیزش تحصیلی تنها در گروه آموزش الکترونیکی معنادار بود (047/0=p). نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان داد که آموزش الکترونیکی توانست تغییرات معناداری را در پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی ایجاد کند (042/0=p) و نتایج آزمون تعقیبی LSD محل تعیین اختلاف را در الگوی طراحی آموزشی گانیه و بریگز نشان داد (05/0p≤). بحث‌ و نتیجه‌گیری: آموزش به شیوه الکترونیکی موجب افزایش انگیزش تحصیلی و آموزش بر اساس مدل طراحی آموزشی گانیه و بریگز در شکل الکترونیکی موجب پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان مبتلا به ADHD گشت.