تأثیر عصاره‌ی هیدروالکلی گل سرخ (Rosa damascena Mill) و شوید (Anethum graveolens) بر گلیکوزیلاسیون پروتئین‌ها در شرایط آزمایشگاهی

مقدمه: یکی از عوارض دیابت ملیتوس گلیکوزیلاسیون پروتئین‌های مختلف بدن است که باعث تغییر ماهیت، ساختمان و عملکرد بیوشیمیایی آنها می‌شود. کاهش یا مهار این واکنش باعث بهبود علائم دیابت می‌شود. به نظر می‌رسد که استفاده از گیاهان حاوی ترکیبات آنتی‌اکسیدان در این راه مفید و مؤثر می‌باشد. هدف: هدف از این تحقیق، بررسی واکنش گلیکوزیلاسیون آلبومین و هموگلوبین در حضور غلظت‌های مختلف عصاره‌ی هیدروالکلی گیاه Rosa damascena Mill و Anethum graveolens می‌باشد. روش بررسی: 1) جمع‌آوری گیاهان، 2) عصاره‌گیری به روش خیساندن، 3) بررسی ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام با روش DPPH و میزان فنول به روش فولیت- سیویکالتو 4) خالص‌سازی و اندازه‌گیری مقدار هموگلوبین از خون انسان، 5) بهینه‌سازی تثبیت‌سازی، 6) بررسی میزان گلیکوزیلاسیون، در حضور و غیاب عصاره‌ها. نتایج: طیق نتایج به دست آمده میزان فنول و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام عصاره هیدروالکلی شوید به طور معناداری از گل سرخ بیشتر بوده (05/0 P<). بیشترین میزان گلیکوزیلاسیون هموگلوبین در زمان در غلظت 10 میلی‌گرم گلوکز در مدت 72 ساعت انکوباسیون و برای آلبومین 30 میلی‌گرم در مدت 72 ساعت بوده است. برای هر دو عصاره در غلظت 1/0 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای دو پروتئین بوده که عصاره هیدروالکلی شوید نسبت به گل سرخ بهتر عمل کرده است (05/0 P<). نتیجه‌گیری: دو عصاره هیدروالکلی شوید و گل سرخ به طور متوسط باعث کاهش گلیکوزیلاسیون آلبومین و هموگلوبین می‌شوند. اما مطالعات بیشتری برای اثبات این موضوع لازم است.